LITERATURA

• Przetłumaczoną przez Magdalenę Jarczyk powieść Margaret Hettinger JEDI QUESTION - to unikat, ponieważ rzecz nie została stworzona przez profesjonalnego pisarza. M.H. na początku lat osiemdziesiatych, po obejrzeniu "Imperium konratakuje" postanowiła nie czekać trzech lat na ciąg dalszy... Napisała go sobie sama! Jest więc to nieoficjalna "alternatywna" wersja trzeciej części Gwiezdnych Wojen.
• Interaktywną powieść, którą możecie współtworzyć. Czytelnicy "Projektu Rej" stworzyli pierwszy rozdział śląc e-maile aż nam się łącza rozgrzały. Myśle, że zwolennicy Fahrenheita będą jeszcze lepsi i rzucą pomysły, które będą kanwą następnych rozdziałów. To Wasza powieść - zróbcie z nią co chcecie!

A propos pikietowania naszej redakcji: Nie jest prawdą pogłoska, że Tonik uciekał zygzakiem przed ciosami cegłówek pikieciarzy... Tonik po prostu nadużył i tropił węża, który zalągł się w redakcji (stąd ten zygzak). Nie jest również prawdą, że Gin schował się ze strachu przed pikieciarzami pod biurkiem i nie wychodził do nocy... To tylko efekt kłótni z żoną, która zresztą przyszła potem do Gina na kolanach... Mówiąc: "Wyłaź spod biurka ty tchórzu!!!" Taaaaaak... Wesołe jest życie redakcji. Tonik jak nie nadużywa to kłóci się z Ginem. Gin kupił gdzieś Kałasznikowa ale chwilowo automat nie chce mu odpalić (coś się zacięło w zamku), portier kolekcjonuje myszy, które wlazły do komputera i coś tam popsuły (redakcyjne koty są zainteresowane wyłącznie sobą - to rasowe Persy - chłopaki gonią dziewczyny i nie w głowie im tępienie gryzoni...), sekretarka stroi się przed lustrem dzień w dzień i nie sposób ją o cokolwiek zahaczyć, rzecznik prasowy przygruchał jakąś dziennikarkę i praktycznie go nie ma bo wykupuje cały towar w okolicznych kwiaciarniach... Naczelny przegrał w karty pensję do Tonika i teraz warczą na siebie (z Ginem obaj bali się grać bo może jednak ten Kałasznikow mu w końcu odpali). Ktoś przyniósł ośmiopak wina ale jakiś idiota go przepędził wtórnie i płyn niezbyt się już nadaje do picia (choć Tonik ma inne zdanie). Jedna z czytelniczek przyszła do redakcji z matką i zaczęło się śledztwo, który z redaktorów zrobił jej brzuch (córce, a nie matce oczywiście) - skutecznie wymiotło to pp. redaktorów ze służbowych pomieszczeń na dobry tydzień.
Obchodziliśmy rocznicę, wszyscy wyjątkowo trzeźwi, niuchali tylko jakiś biały proszek. Gin wlazł na stół nabuzowany własnymi genialnymi teoriami i ogłosił, że atmosfera w redakcji przypomina mu obóz koncentracyjny. Nowa pracownica (której groziło zwolnienie z pracy bo nic nie robi) odparła natychmiast, że to nieprawda! Z obozu koncentracyjnego mimo wszystko nikogo z więźniów nie wyrzucono za nieudolność, a w przypadku redakcji jej właśnie to grozi. Gin po raz kolejny zaczął się szarpać z zaciętym zamkiem ale i tak nie było amunicji bo Naczelny porobił z naboi petardy dla swoich dzieci na nowy rok... Notabene przyszła w tej sprawie policja, twierdząc, że osiedle poniosło straty w liczbie trzydziestu bez mała szyb ale naczelny się schował, a Gin zabarykadował się w pomieszczeniu serwera ze spadochroniarskim nożem w ręku krzycząc, że żywcem go nie wezmą... Sekretarka przymierzała właśnie koronkowe rajstopy, rzecznik gruchał przez telefon, Tonik pił płyn do przetykania zlewu, koty szalały w miłosnym uniesieniu... Policjanci byli wyraźnie skonfundowani. Pytali czy u nas tak zawsze? Co im miałem powiedzieć? Zlazłem z lampy, poprawiłem swoją sukienkę i powiedziałem, że jak się ordynator nie zgodzi na moją zmianę płci to wysadzę mu szpital. I niech to traktują jako oficjalne ostrzeżenie!

Tu się naprawdę nie da już żyć!

(Gin szturcha mnie w bok i mówi, że narobiłem sporo ortografów... Nie będę polemizował, w ręku ma granat, a sam jest czymś, jak zwykle, naładowany. Być może więc: żegnajcie na zawsze!).

Wasz Literaturoznawca (Tfu! może ordynator się jednak zgodzi...) Wasza Literaturoznawczyni...