Polecanki

[Marchew]

Chciałeś powieść to rzeczywiście "Nieznośna". Ale "Śmieszne miłości" też świetne, ja polecam.

[Gesualdo]

Dziękuję za rady. Może rzeczywiście "Nieznośna...". Ale o "Śmiesznych miłościach" też nie zapomnę.

[savikol]

Też polecam "Nieznośną..." Całkiem niedawno napisałem nawet jej recenzję. - Nieznośna. Zawiera spojlery!

[Gesualdo]

O nie. Spojlerom mówimy nie.
Ostatnio pewien kompozytor narobił mi smaka na dwóch pisarzy: Kunderę i Manna, z jego górą. Ciekawe, kiedy znajdę czas, żeby się do tych książek dobrać.

[in_ka]

Oj nie, nie, nie, TĘ recenzję koniecznie trzeba przeczytać :)))
Świetny pomysł cyklu recenzji by Ania Brzezińska btw :)))

[nimfa bagienna]

Tylko dlaczego jest ich tak mało...?

[Navajero]

Ciekawa zabawa :)

[Małgorzata]

Strasznie fajna, okrutnie. :)))

Zapewne wkrótce oberwę za omówienia na ZWF sznurkiem do tych recenzji. Wszak nawet arcydzieła kanoniczne... :P:P:P

Normalnie, już zaczynam się przygotowywać do odparcia - w ramach szkolenia odkurzyłam Ronsarda.

[Navajero]

Ano łokrutnie! Hej! :)

[Gesualdo]

Przeczytałem wreszcie „Śmieszne miłości” Kundery. Świetne! Jeszcze raz dzięki za poradę.

[Q]

Mnie jakoś Kroniki Amberu nie zachwyciły.

Mnie wciągły, zresztą cały Zelazny mnie wciąga, choć umie być b. nierówny. Odwołuje się to gdzieś do tych tęsknot którym zawdzięczają popularność komiksy o superbohaterach (potęga, nadludzkość, wielkie możliwości), opery mydlane u kobit (luksus, egzotyka, snobizm) czy "Bondy" i MacLeany (jedno z drugim), a jest szlachetniejsze w smaku, bo widać, że erudyta to pisał (a przy tym facet ze wspaniałą wyobraźnią).

[nimfa bagienna]

Mnie takoż podobały się bardzo. I - odnosząc się do tego, co napisał Q - nie wiem, dlaczego. Miałam podobne odczucia: nadludzie o szczególnych mocach, ratowanie świata, kłótnie rodzinne, zaginieni potomkowie, którzy nagle się objawiają, rodzinne intrygi i intryżki, które zyskują zasięg globalny. Superbohaterów nie trawię, a "mydlanooperyzmem" womituję dalej niż widzę. A jednak. A jednak oderwać się nie mogłam i ciągle do nich wracam.
To pewno właśnie ten smak:)

[Młodzik]

Nie no, krzyżówka superbohaterów z intrygami dworsko-rodzinnymi sama w sobie brzmi ciekawie. Byłem bardzo pozytywnie nastawiony do Kronik i w sumie nie wiem czemu dokładnie mi się nie podobały. Ciśnienie ani razu nie skoczyło mi podczas lektury. Najbardziej frapującymi fragmentami były opisy podróży, przypominały mi bardzo strumień świadomości, nie wiem czy słusznie.

[Q]

Najbardziej frapującymi fragmentami były opisy podróży, przypominały mi bardzo strumień świadomości, nie wiem czy słusznie.

Ha! Widziałem w jednej księgarni - nawet się wahałem czy nie kupić - jakiś traktat ezobzduryczny, którego autor pisał, że te opisy to jest wręcz literatura faktu i, że prawdziwi szamani? magowie? czy ktoś tam też tak potrafią, acz ino astralnie, bo słabsi ;D.

[nimfa bagienna]

Dla mnie Zelazny to momentami poeta, który pisze prozą. Ja bardzo lubię taki sposób pisania, trochę szalony, trochę introspekcyjny, poświęcający sporo miejsca bohaterom, nie tylko wydarzeniom. I tylko mi żal, że zmarł, zanim powstały Trzecie Kroniki. Choć Drugie odstawały od Pierwszych, to i na Trzecie bym się rzuciła. Tam jest tyle wątków, które można dalej pociągnąć, choćby nurkowie Otchłani, sam pałac w Amberze, jednorożec, który ni stąd ni zowąd się pojawia, Galeria Luster czy demony ty'iga.