Mija 25. lat od śmierci Zbigniewa Nienackiego

Pisarz i dziennikarz, Zbigniew Tomasz Nowicki (Nienacki to pseudonim) urodził się 1 stycznia 1929 roku w Łodzi.

Zbigniew Nowicki podobno już jako nastolatek zdecydował, że chce poświęcić się karierze literackiej. Po zakończeniu II wojny światowej ukończył szkołę ogólnokształcącą i rozpoczął studia w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, które kontynuował w Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii w Moskwie. Wyjazd nie był szczególnie udany, ponieważ nauki nie ukończył, a co więcej, na kilka lat otrzymał zakaz publikacji; stąd decyzja o przyjęciu pseudonimu. Później Nowicki/Nienacki został, między innymi, kierownikiem działu reportażu w tygodniku Odgłosy. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Związku Literatów Polskich czy Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej.

Karierę zawodowego pisarza rozpoczął w latach 60. XX wieku. W tym czasie tworzył powieści zarówno dla dorosłych (Worek Judaszów, Podniesienie, Laseczka i tajemnica) oraz dla młodzieży (Skarb Atanaryka, Pozwolenie na przywóz lwa).

Wtedy też (1964) powstała pierwsza powieść, która zapoczątkowała serię – dzieło życia Nienackiego: Wyspa złoczyńców. Głównym bohaterem powieści jest historyk sztuki i zarazem detektyw amator, którego nieodłącznym atutem jest dość pokracznie wyglądający wehikuł (stąd późniejszy przydomek Pan Samochodzik), kryjący w sobie jednak silnik Ferrari 410 Superamerica oraz możliwość, między innymi, pływania. Mimo niekiedy dość nachalnej dydaktyki, w tym zwłaszcza wielu pochwał dla Polski Ludowej i jej różnych przejawów, powieści przygodowe zyskały serca młodych czytelników. Na przestrzeni trzydziestu lat powstało łącznie dwanaście kanonicznych powieści (później, pod wpływem popularności, ale też za namową wydawnictwa, autor włączył do serii swoje trzy wcześniejsze powieści).

O ile Nienacki cieszył się z popularności i uznania wśród odbiorców, o tyle zdecydowanie nie był równie zadowolony z „łatki” pisarza młodzieżowego. Próby zmiany wizerunku (Raz w roku w Skiroławkach czy Dagome iudex) spotkały się wśród krytyków literackich, ujmując to najdelikatniej, z mieszaną reakcją.

(Na marginesie można jeszcze dodać, że – wnioskując z licznych wywiadów prasowych i radiowych – o wyleczeniu się ze skromności mógłby wiele nauczyć się od Zbigniewa Nienackiego, słynący z grubiaństwa Andrzej Sapkowski. Biorąc pod uwagę niewątpliwie skomplikowany życiorys Nienackiego, wyłącznie zasygnalizowany powyżej, pokazuje to, nie pierwszy raz zresztą, że za fascynującymi powieściami niekiedy stoi równie fascynująca postać autora; chociaż niekoniecznie równie przyjazna.)

Forum dla miłośników postaci Pana Samochodzika można znaleźć tutaj.

Z kolei tutaj można znaleźć stronę internetowego klub nienackofanów.

Pobierz tekst:

Poprzedni artykuł:
Andrzej Ziemiański „Pułapka Tesli”

Następny artykuł:
„Gra o Tron” z dwunastoma statuetkami Emmy