Autor: Daria Bułatnikowa

Za oknem płakały krzaki. Krople deszczu spływały z liścia na liść, po czym odrywały się i plaskały o ziemię. Wilgotne, pachnące cierpką roślinną zgnilizną powietrze kręciło w głowie. Zawinęłam się we frotowe prześcieradło i usiadłam na parapecie, by obserwować, jak osypują się biało-różowe kwiaty hortensji, a deszcz leniwie przyklepuje je do rozkiśniętej ziemi. Owłosiony pień palmy, wydawałoby się, napęczniał od wilgoci. Samotność, pełna i całkowita – cel bez celu, korzenne, zwrotnikowe aromaty […]

Od Autorki:   Jestem szczęśliwa, że teraz, dzięki panu Tadeuszowi Rubnikowiczowi, możecie przeczytać coś z moich tekstów. Dla mnie to jest ważne, przecież pod wieloma względami na moje skromne pisarskie zdolności wpłynęli polscy autorzy. W dzieciństwie i młodości czytałam nadzwyczajne książki Stanisława Lema, kryminały Joanny Chmielewskiej i Kazimierza Kwaśniewskiego, śmiałam się z cudownych tekstów Alojzego Kaczanowskiego. Oczywiście, ci autorzy są tylko przykładem reprezentantów współczesnej polskiej literatury, którzy pokazali mi, że delikatna ironia […]