Dawid Juraszek, dla przyjaciół Gustaw G. Garuga

[Hipolit]

Cholercia, mam jeszcze zaległości w Forum. Spóźnione, ale szczere - Zdrowia!

[Gustaw G. Garuga]

Jestem z powrotem. Przed czasem, bo po badaniach i konsultacjach stanęło na tym, że jeszcze jakoś się trzymam i cyborgizacja czeka mnie dopiero w przyszłym roku, a może i za trzy. Zdrów jak koń nie jestem, ale przynajmniej mogę teraz z nomen omen lekkim sercem siedzieć w domu i pisać :)

[Dabliu]

I bardzo dobrze! Oby tak dalej :)

[Gustaw G. Garuga]

Oby! Bo dopiero teraz, kiedy mi ten miecz Damoklesa (czyli skalpel chirurga) przestał wisieć nad głową widzę, ile mi krwi napsuł. Że mi skrzydła urosły, to nie powiem, ale do zastrzyku energii się przyznam :)

[Hipolit]

Cieszymy się, że już ten miecz Domestosa nad Tobą nie wisi ;D
Jeszcze raz - Zdrowia!

[Gustaw G. Garuga]

Zdrowie najważniejsze. To niby banał, aż zęby bolą, ale prawdziwy jak żaden inny.

[Gustaw G. Garuga]

Informacja dla osób ciekawych postępu prac nad powieścią o Xiao Longu - dziś napisałem 24 tysiące znaków, czyli kilkanaście stron książki w druku, i więcej, niż liczy moje opowiadanie "Bratnia pomoc" w nowym SFFiH. W tym tempie całość ukończyłbym na dniach ;) Oczywiście aż tak dobrze nie będzie - nie sposób pisać codziennie, i to w takim tempie - ale do końca mam już zdecydowanie bliżej niż dalej. Tytułem zachęty dodam, że w pisaniu dzisiejszego fragmentu posiłkowałem się informacjami na temat obyczajów łowców głów zamieszkujących pogranicze birmańsko-chińskie :D

[obb]

Taki młody autor, a już zasuwa masową chałturą w ridzaju kawałków o Carirze, czy jak mu tam.


wpis moderatora:
Karola: Obb - przyglądam Ci się ze szczególnym zainteresowaniem. Miej to na uwadze, proszę.

[Gustaw G. Garuga]

"Cairenie", wyjaśniam (na razie) cierpliwie. Cykl ten awanturniczo-heroiczny piszę z przyjemnością i przynajmniej części czytelników przyjemność ta się udziela. A że przy tej okazji dałem poniektórym asumpt do podgryzania mojej osoby, to tylko świadczy, że takim "młodym autorem" już nie jestem ;)

W temacie Xiao - teraz na warsztacie mam klasyczne malarstwo chińskie i związane z nim niesamowite legendy.

[obb]

Ojej, przepraszam, myślałem, że to wątek do wyrażania opinii, a to wątek do rozpływania się w pochwałach, tak? No to cofam, cofam, Cairen po prostu miodzio, fantastyka najwyższej próby z bajeranckimi spojlerami... Oryginalny bohater, oryginalny świat, zaskakująca fabuła... Taaak.

[Harna]

Ojej, przepraszam, myślałem, że to wątek do wyrażania opinii

Więc ją WYRAŹ. Słyszałeś może o argumentach? Uzasadnieniu? Zarzucasz autorowi, że chałturzy — racz zatem udowodnić, że Twoja opinia ma uzasadnienie, że znasz twórczość autora i możesz się na jej temat wypowiedzieć.

[obb]

Weźmy np. "Trupi jad". Podobało mi się, jak autor uchwycił klimat Howarda. Ale jest rok 2008. Trochę się w literaturze od czasu Howarda zmieniło. Można było, trzeba było pokombinować z konwencją. Bo wpisując się autor stanął w jednym szeregu z legionem naśladowców. I z wieloma z nich przegrał, bo to chyba jednak nie jego działka. Czekałem na jakiś przejaw nowatorstwa, albo przynajmniej coś, co świadczyłoby o współczesnej świadomości twórczej, i nie doczekałem się. Dlatego uważam, że Cairen jest dzieckiem chałtury.

[Gustaw G. Garuga]

obb, gdyby Twoje dwa pierwsze posty brzmiały jak trzeci, moglibyśmy sobie spróbować pogadać. Ale brzmiały jak upust złośliwego sarkazmu, czego nie znoszę. Jeśli chcesz ze mną czy o mnie pogadać, to wymagam minimum szacunku. Dam Ci teraz szansę i spróbuję rzeczowo z Tobą porozmawiać, ale jeszcze jeden wyskok w rodzaju dwóch pierwszych postów i podziękuję za rozmowę.

Zacznijmy może od zdefiniowania chałtury (wg SJP PWN):

dodatkowa praca, zwłaszcza w dziedzinie kulturalno-artystycznej, podjęta jedynie w celu szybkiego i łatwego zarobku, wykonywana bez ambicji twórczej lub zawodowej, często niedbale

Cyklu o Cairenie nie podjąłem w celach zarobkowych - przy stawkach w pismach to śmieszny zarzut. Czy i jak poradzi sobie Cairen, jeśli do wydania książkowego kiedykolwiek dojdzie, to kwestia nieokreślonej przyszłości, której pod uwagę na serio brać się nie da. Praca wykonywana bez ambicji? Tylko, jeśli brakiem ambicji jest chęć stworzenia solidnego rozrywkowego cyklu opowiadań osadzonych w jeszcze nie zużytym w polskiej fantastyce świecie, świecie opartym na realiach historycznych i geograficznych Dalekiego Wschodu. Wykonywana niedbale? Rozumiem, że rzecz może się nie podobać, ale nie wykażesz, że opowiadania pisałem lewą ręką przez prawe ramię; za to ja wykażę, że pisząc te teksty czerpałem obficie z wiedzy na temat historii i kultury tamtych rejonów. Przegiąłeś też z tą masowością - od zeszłego roku ukazały się dwa teksty, trzeci czeka na publikację, następne leżą w konspektach, aż znajdę na nie czas. Cieszy mnie, że odnalazłeś w "Trupim jadzie" klimat Howarda; jeśli nie nowatorstwo, to mogę tylko mieć nadzieję, że znajdziesz je w innych moich tekstach, a w ostateczności w tekstach innych autorów. Ja starałem się napisać heroic fantasy zgodnie z tym, co w tym gatunku czytam, ekstrahując zeń to, co mnie osobiście najbardziej odpowiada, i doprawiając wedle własnego smaku. Części czytelników to się podobało, część szuka czegoś innego - i tak musi być. Ale nie każda artystyczna porażka czy słabość jest chałturą. Co poddaję Ci pod rozwagę.

[obb]

Ok, źle się wyraziłem, przyznaję. Ale pamiętam taki Twój tekst, z czterech, czy pięciu zdań całe pełnowymiarowe opowiadanie, po tamtej lekturze poprzeczka oczekiwań wzrosła.

[Gustaw G. Garuga]

Chodzi Ci zapewne o "Twarzą w twarz, czyli sześć dni z (nie)pewnego życia" - tam było sześć zdań, w tym jedno kilkustronicowe. Nie będę krył, że z tego opowiadania jestem bardzo dumny :-) Ale dumny jestem także z Cairenów, choć w inny sposób. Bo sęk w tym, że trafić do gustu wszystkim czytelnikom naraz się nie da. "Twarzą w twarz" też nie wszystkim się podobało. Dlatego staram się pisać rzeczy różne. W antologii "Nowe idzie" znajdzie się "Rzyg" - opowiadanie inne, niż moje wszystkie dotychczasowe, bo ani orientalna fantasy, ani s-f bliskiego zasięgu, ani wreszcie opowieść niesamowita. I o to chodzi. "Trupi jad" Ci się nie spodobał, ale możesz być pewien, że nie same Caireny będę tłukł; ktoś inny kręcił nosem na "Twarzą w twarz", ale na widok mojego nazwiska nie powie sobie 'no nie, to zaś ten co normalnego opka napisać nie umie' itd. (przynajmniej tak to sobie wyobrażam;-). Kiedyś ukułem taki niezgrabny bon mot - "Jest dobrze, jeśli nowe opowiadanie podoba się choć części tych, którym podobało się poprzednie, i części tych, którym poprzednie się nie podobało". I tego zamierzam się trzymać :-)