Jacek Piekara

[Q]

Nie pisałem jeszcze o tym Autorze, zatem napiszę...

Przyznaję, lubię czasem poczytać "Maddwrinki", ale traktuję je jako niezobowiązującą rozrywkę jeno...

[Ebola]

Q, na Boga! To, że jeszcze o czymś nie pisałeś, nie oznacza, że musisz koniecznie napisać.
NSMP
Zaczynam odnosic wrażenie, że piszesz, żeby pisać :/

[Q]

Zaczynam odnosic wrażenie, że piszesz, żeby pisać :/

Trudno pisać w innym celu (np. pisać, aby czytać),

Też NMSP.

[bcr]

Błogosławiony, kto nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego w słowa.

[kiwaczek]

Ano tak już jest ten świat zbudowany, że są na nim ludzie, którzy mówią żeby mówić i tacy, którzy mówią żeby powiedzieć.

Stąd też pewnie wzięły się przysłowia o milczeniu co jest złotem i takie tam ;)

[Q]

Wydaje mi się, że miałem jednak coś do powiedzenia, a mianowicie: co sądzę o twórczości J. Piekary. I gdzie w swojej prywatnej skali ją plasuję,

Ale mogę rozwinąć (skoro lakonizm wydał się pustosłowiem): gładki styl, sympatyczni bohaterowie, doza zaplanowanej "kontrowersyjności" i powtórka pewnych zabaw, za które pokochaliśmy Sapowskiego, ale ogólnie widzę w tym rzemiosło (wysokiej zresztą próby), nie artyzm.

I odnieść to mogę (z grubsza) do wszystkich zanych mi utworów tego Autora. Czy to "Smoków Haldoru", czy podrabianego ;-) Conana, czy rozmaitych opowiadań, czy nawet uroczych "Arivaldów".

Raz tylko Piekara chwycił mnie za gardło - w napisanych do spółki z Grzędowiczem "Domach na krawędzi...". Ten, dumający w finale, Szatan świetnie mu wyszedł. Ale: jedna jaskółka...

[Aquarion]

Ja jak dotąd czytałem tylko cykl inkwizytorski i muszę przyznać ze mocno ujął on mnie za serce. Zważywszy że autor wymierza w tych książkach jawny policzek w stronę kościoła katolickiego.
Jednam moim zdaniem Piekary z Grzędowiczem nie ma nawet co porównywać bo nawet niewprawiony jeszcze czytelnik powinien zauważyć pomiędzy nimi różnicę co najmniej kilku klas na korzyść JG.

[Korowiow]

Eeee, tam- jawny policzek to "przenajświętsza". Cykl inkwizytorski rozgrywa się w innym świecie, nie należy przenosić realiów. Ciekawe, że Piekara daje nam wgląd w mentalność NKWDzisty- bo obiektywnie, biorąc realia świata, działania Mordimera są słuszne(heretycy i czarownice naprawdę korzystający z pomocy demonów), przynajmniej do pewnego stopnia.

[Ika]

Zważywszy że autor wymierza w tych książkach jawny policzek w stronę kościoła katolickiego.

Fraza: wymierzyć jawny policzek w stronę - to błąd. Zęby bolą. O literówkach nie wspomnę. Mam nadzieję, że nie zamierzasz Aquarionie iść w ślady Jacka P. i zostać pisarzem.

[Laris]

Co by tu nie mówić, Piekara geniuszem nie jest. Śmiem nawet wysnuć wniosek, że kontrowersyjny obraz Kościoła to lwia część tego, co w/w pisarz ma do pokazania w swoich książkach.
"Sługę bożego" znam prawie na pamięć. Z początku to wszystko było jeszcze zabawne (Kostuch i Bliźniacy!), ale potem...
...potem pan Jacek zaczął się powtarzać. "Sługa boży" był okej. Ale "Młot na czarownice" to w gruncie rzeczy to samo.
IMO "cykl inkwizytorski" to dobra lektura dla "młodych gniewnych" w glanach, skórach, ćwiekach i łańcuchach, dla których świętość to teksty piosenek black metalowych. I ogólnie buntowników.
Ale ja tak tylko od siebie. ;)

[Q]

Jednam moim zdaniem Piekary z Grzędowiczem nie ma nawet co porównywać bo nawet niewprawiony jeszcze czytelnik powinien zauważyć pomiędzy nimi różnicę co najmniej kilku klas na korzyść JG.

Gwoli ścisłości: nie porównuję, tylko stwierdzam, że się znają i zdarzył lm się przypadek literackiej współpracy.

[Małgorzata]

Zważywszy że autor wymierza w tych książkach jawny policzek w stronę kościoła katolickiego.

Fraza: wymierzyć jawny policzek w stronę - to błąd. Zęby bolą. O literówkach nie wspomnę. Mam nadzieję, że nie zamierzasz Aquarionie iść w ślady Jacka P. i zostać pisarzem.

To była przenośnia:-P

To był bełkot, Wodniku. Bez przenośni.


A w temacie - zawsze byłam fanką "Ponurego Milczka". Wyjątkowo przypadł mi do gustu w czasach, gdy jeszcze się byłam młoda, gniewna i kontestująca (co znaczy, że nosiłam tetrę, glany i pacyfę). I tak mi już zostało, może z sentymentu trochę, ale sam pomysł na świat przedstawiony i interakcje bohatera z tym światem - kapitalny. :)))

[Q]

zawsze byłam fanką "Ponurego Milczka". Wyjątkowo przypadł mi do gustu w czasach, gdy jeszcze się byłam młoda, gniewna i kontestująca (co znaczy, że nosiłam tetrę, glany i pacyfę). I tak mi już zostało, może z sentymentu trochę, ale sam pomysł na świat przedstawiony i interakcje bohatera z tym światem - kapitalny. :)))

A'propos świata (tzn. Planety Masek): J.P. nie ukrywa, że silnie inspirwał się "Księżycową Ćmą" Vance'a. Czyli jak dla mnie znów rzemiosło, nie oryginalność,

[Alfi]

Ale to chyba nie był ten tekst?

[Ebola]

Nie, ale uśmiech Margoty jest zastanawiający :)