Nasze pisarskie pomysły...

[Alfi]

Trudno powiedzieć, czy ładne, czy brzydkie, ale na pewno logiczne i sensowne.

[Małgorzata]

Czego o wydawał się być zielony... nie można powiedzieć. :P

[Orson]

Ale może on właśnie WYDAWAŁ SIĘ być zielony. Czyli niby był... a niby nie był. Czyli, że był sprytny bo niby tak, a jednak hola, hola- nie do końca:D.
Myślę, że o spryt tutaj chodzi.

[Małgorzata]

Mam wysoką gorączkę. Bardzo wysoką. Pewnie dlatego nic nie rozumiem z tego wyjaśnienia, Orsonie. :P

edit: Ale podoba mi się kwestia sprytu w byciu zielonym... :)))

[Orson]

,,Bo zielony sprytny jest", jak pisał nieznany autor, nieznanej kroniki;).
Ja nie mam gorączki, a własnego wyjaśnienia też do końca nie pojmuje, Małgorzato;) Czuj się rozgrzeszona:P.

[Alfi]

Z tym wydawaniem się jest pewien problem. Mówi się przecież np.: wydawała się unosić nad ziemią. Jest wydawać się + bezokolicznik? Jest. Więc dlaczego bezokolicznik być jest wyjątkiem i język polski (w przeciwieństwie do niektórych innych) go eliminuje z takich związków frazeologicznych i nie mówimy, że wydawała się być szczęśliwa? Tylko dlatego, że on nie jest konieczny. Zwykła zasada minimalizacji wysiłku zadecydowała o zasadzie.

[Orson]

Z tym wydawaniem się jest pewien problem. Mówi się przecież np.: wydawała się unosić nad ziemią. Jest wydawać się + bezokolicznik? Jest. Więc dlaczego bezokolicznik być jest wyjątkiem i język polski (w przeciwieństwie do niektórych innych) go eliminuje z takich związków frazeologicznych i nie mówimy, że wydawała się być szczęśliwa? Tylko dlatego, że on nie jest konieczny. Zwykła zasada minimalizacji wysiłku zadecydowała o zasadzie.

Faktycznie. Próbowałem to sobie jakoś wyjaśnić, ale mnie wyręczyłeś:P

[Małgorzata]

Bo tu się tworzy taka dziwaczna konstrukcja:
złożenie wydawać się+bezokolicznik, z tym, że bezokolicznik w tej konstrukcji jest również złożony (słówko posiłkowe+dookreślenie - tu chyba participium powinno się znaleźć, nie przymiotnik, ale polszczyzna ma braki wyraźne... :P).
A tak naprawdę, to mamy raczej orzeczenia złożone, bezokoliczniki natomiast rzadko. Stąd nadmiarowość we wzmiankowanej konstrukcji, przynajmniej dla mnie. :)))

[Alfi]

Fakt. Być kimś/czymś/jakimś to orzeczenie imienne w bezokoliczniku.

[Gustaw G. Garuga]

"Wydawać się być" wydaje się lepiej grać w lekko archaizowanym języku, np. "Wydawała się być ukontentowaną".

[Alfi]

Tak by mogło to zabrzmieć np. w Lodzie:-).
A swoją drogą, jak to się stało, że nikt nie zauważył offtopa? Toż my sobie w wątku o pomysłach dywagujemy, a nie w tym pt. Jak to napisać...

[Małgorzata]

Bo to może być pomysł na archaizację i Gustaw już naprostował mimochodem. :)))

[Death]

Powracając do głównego tematu mam do Was trapiące mnie od jakiegoś czasu pytanie.

Skrobię sobie różne rzeczy, to w tej konwencji, to w innej, aczkolwiek zawsze wracam do archaniołów i temat jest mi najbliższy spośród wszystkich innych. Jeśli kiedyś coś pójdzie do publikacji to właśnie to. Sa bohaterowie, jest tzw. "świat", jego fizyka, ogólny zarys akcji i wszystko co potrzebne, tylko siąść i pisać. Więc siedzę i piszę, ale trawią mnie wątpliwości. Podwaliny powstały przed Kossakowską i Ćwiekiem. Zresztą wspomnianych nie czytam (nie wiem, błąd?), żeby się ustrzec choćby i podświadomych zapożyczeń. Z pewnością jeśli coś mojego ujrzy światło dzienne nie obejdzie się bez porównań i się z tym liczę. Ale jeśli się na tym nie skończy?

Jednym słowem: co robić? Pisać swoją wizję i forsować? A może przeczytać rzeczonych autorów i wyplenić z własnych tekstów coś, co się może bardziej niż kojarzyć? Oba wyjścia mogą mnie zabić w sensie literackim. Proszę o radę.

[nimfa bagienna]

Porównań nie unikniesz. Temat jest na tyle specyficzny, że po prostu inaczej się nie da. To nie o to chodzi, że został poruszony grubo przed Kossakowską i Ćwiekiem - oni go spopularyzowali.
Ja bym przeczytała, dla dobra sprawy. Żeby wiedzieć, czy nie popełniam nieświadomej kalki. Aby się upewnić, że mam czytelnikowi do zaproponowania coś innego niż Królestwo i Głębia.
Powodzenia.

[Albiorix]

IMHO - Czytaj wszystko jak leci :)