Anna Brzezińska „Wody głębokie jak niebo”

Fragment recenzji: Bohaterowie działają, ale jak kukły, których jedyną motywacją jest to, że ktoś właśnie pociągnął taki, a nie inny sznurek. Owszem, z bohaterami literackimi zawsze jest tak, że robią to, co im każe idea twórcy. Sztuka jednak polega na tym, żeby nie było widać sznurków. Tutaj się nie udało.
I oto dlaczego Wody głębokie jak niebo, które formalnie rzecz biorąc, powinny zachwycać, w rzeczywistości nie tylko nie zachwycają, a rozczarowują, pokazując, czym mogłyby być, gdyby nie zaburzone proporcje

RUNA

Pobierz tekst:

Poprzedni artykuł:
Andrzej Pilipiuk „Księżniczka”

Następny artykuł:
Terry Pratchett „Wolni Ciutludzie”