Paskudnie precyzyjna konstrukcja

Ścieżki umysłu autora kryminałów kręte są, czyli Agnieszka Chojnowska recenzuje „Paskudną historię” Bernarda Miniera.

W trzech powieściach kryminalnych z komisarzem Servazem, które przyniosły mu popularność, międzynarodowe uznanie czytelników i sporo nagród, Bernard Minier miewał spore problemy z wiarygodną i spójną konstrukcją, a przede wszystkim domykaniem fabuły. Choć z każdym kolejnym tomem radził sobie coraz lepiej, nawet do zdecydowanie najbardziej udanego, czyli Nie gaś światła, można było mieć pod tym względem spore zastrzeżenia. Autor był za to świetny w kreowaniu nastroju (do czego często zgrabnie wykorzystywał okoliczności przyrody: a to niedostępne góry, a to jezioro), stopniowym rozwijaniu akcji i opisywaniu psychiki postaci. Umiał przykuć czytelnika do swojej opowieści i sprawić, by w trakcie lektury przymykał on oko na drobniejsze logiczne niedoróbki.
Najnowsza propozycja Francuza, Paskudna historia, choć posiada wyraźny i istotny wątek kryminalny (zagadkę zabójstwa szesnastoletniej Naomi i równoczesnego tajemniczego zniknięcia jej matki), rozgrywa się na fikcyjnej amerykańskiej wyspie Glass Island i jest piekielnie wciągająco napisana, bardzo różni się od jego dotychczasowego dorobku.
W centrum znajduje się tu bowiem mimo wszystko nie zbrodnia (zgodnie z tytułem istotnie paskudna z wielu, stopniowo ujawnianych, powodów), ale relacje międzyludzkie i niepisane prawa zamkniętej społeczności wyspy. Brzydkie i wstydliwe tajemnice oraz grzeszki jej mieszkańców. Powieść miała być, jak wynika z posłowia, hołdem dla pewnego typu amerykańskiej prozy. I to widać, gdy jesteśmy świadkami prywatnego śledztwa, jakie paczka wyjątkowo zżytych nastolatków prowadzi, by oczyścić z podejrzeń jednego z nich, chłopaka ofiary. Henry’ego Walkera, fana horrorów, prymusa i adoptowanego syna dwóch lesbijek, który wraz z matkami osiedlił się na Glass Island przed kilkoma laty. Taka przyjaźń, łącząca mocniej niż prawdziwe pokrewieństwo, może zaistnieć chyba tylko w Ameryce. Przeszłość Henry’ego jest kolejną powieściową zagadką — matki z jakiegoś powodu zabraniają mu publikować swoje zdjęcia w Internecie, nie może mieć konta na Facebooku pod własnym nazwiskiem, a gdy do szkoły przyjeżdża fotograf, żeby wykonać klasowe zdjęcia, chłopak zawsze zostaje w domu.
Posługując się misternie utkaną siecią danych i niewiadomych (w której tym razem nie ma żadnych słabszych oczek) oraz kunsztowną narracją, Minier prowadzi czytelnika dokładnie tam, gdzie chce. Każe mu przeżywać gamę różnorodnych intensywnych emocji, angażuje go w swoją intrygę i sprawia, że nie przyjdzie mu do głowy, by pozostawić bohaterów choć na chwilę. A gdy opada kurtyna, ręce same składają się do oklasków, bo historia okazuje się kończyć w zaskakująco satysfakcjonujący sposób. Czwarta powieść Miniera jest tym samym zdecydowanie najlepszą z dotychczasowych — ma wszystkie zalety poprzednich, a żadnej z ich wad. Dla fanów kryminału psychologiczno-społecznego to lektura obowiązkowa.

Agnieszka Chojnowska

Tytuł: „Paskudna historia”
Autor: Bernard Minier
Tłumaczenie: Monika Osciecka
Wydawnictwo:  Rebis, 2015
Stron: 416
Cena 37,90 zł

Mogą Cię zainteresować

Alfonso Cruz „Dokąd odchodzą parasolki”

Fantastyka Alfonso Cruz - 9 stycznia 2019

Wielka i wspaniała powieść, która rozwija się w cudowny dywan życia, utkany…

Marlowe w zaświatach

Recenzje fantastyczne nimfa bagienna - 11 sierpnia 2016

Anioł oraz całkiem ziemskie problemy jego, czyli Agnieszka Chodkowska-Gyurics dzieli się wrażeniami po lekturze…

Isaac Asimov „Pozytonowy detektyw”

Fantastyka MAT - 25 czerwca 2016

Autor: Isaac Asimov Tytuł: Pozytonowy detektyw (The Caves of Steel) Tłumacz: Julian…