Opowiadania (3)

Daleko na północy, gdzie ocean staje się czarny, prawie taki sam jak nocne niebo; gdzie białe góry lodowe ślizgają się w ciszy po ciemnej wodzie, gdzie zimne strzały zorzy polarnej drżą nad horyzontem, a gwiazdy wyglądają jak lśniące kawałeczki lodu – żyją niezwykłe, skrzydlate istoty. Są podobne do przezroczystych kryształków. Unoszą się lekką chmurką nad bezkresnymi, śnieżnymi równinami na swoich delikatnych, kryształowych skrzydełkach, […]

Właściwie to nie jest noworoczna bajka, chociaż wszystko kończy się dobrze. Mniej więcej.     Każdy dzień Marka zaczynał się o siódmej. Tak jak zawsze i u wszystkich. Od dzieciństwa do starości wszyscy wstawali równo o siódmej rano. A spać kładli się zawsze o dziesiątej wieczorem. Taki już był ustalony porządek dnia. Kiedy tylko kończyły się oba programy w telewizji, kulturalny i sportowy, pojawiała się prognoza pogody na jutro i rozbrzmiewał […]

W pierwszej chwili nie mogłem pojąć, co robi stado wilków wokół rosnącej na polanie, otoczonej niskimi krzewami lipy. Dopiero po chwili, wytężając wzrok, zauważyłem między nagimi gałęziami ciemny kształt. Nie wyglądało to na wróbla; wiewiórka nie wytrzymałaby tak długo bez jednego ruchu. Jakby odpowiadając na moje myśli, kształt poruszył się, rozprostował i wtedy rozpoznałem skrzata. Skrzat; i to skrzat niezbyt rozgarnięty, skoro dał się zagonić na drzewo. Wilki, swoją drogą, także […]

Preludium Kiedy odkryłem, że mogę prawie wszystko? Nie potrafię podać konkretnej daty. Umiejętności narastały stopniowo. Jednym z pierwszych symptomów zmiany było niesamowite wyostrzenie się wzroku. Jeszcze do niedawna potrzebne mi były silne okulary dla moli książkowych z wadą minus pięć dioptrii. A pewnego dnia, siedząc na kiblu, bez trudu odczytałem treść anonsu towarzyskiego z gazety wciśniętej pod grzejnik dokładnie w przeciwległym rogu łazienki. Nie zaniepokoiło mnie to wówczas. […]

Wczesnym popołudniem „Prawdziwy drapieżnik” zwykle świecił pustkami. Ot, kilku bywalców na hockerach, czasem kilku samotników przy skrytych w mroku stolikach. Bo przecież w końcu kto mógłby siedzieć w barze o tej porze, gdy wszyscy grzeczni, poukładani obywatele sumiennie wykonują swoje obowiązki w trwających ciągle godzinach pracy? Ci, którzy pracują wieczorami. Nieliczni bezrobotni, a właściwie ci nieliczni wśród bezrobotnych, których jeszcze stać na parę kufli podłego piwska. Różnej […]

– Śmieszny jesteś, Gorto. Mówię ci, stary, masz problem z głową. Poważny problem… – Marton Kapler przekręcił odczyt skali i opróżnił platformę przeładunkową. – Kiedy ty przestaniesz bredzić? Sygnały z kosmosu? Znowu naoglądąłeś się jakichś durnych holofilmów? – Człowieku, może i śmieszny jestem, taka moja uroda. Ale ty dzisiaj masz chyba muchy w nosie. – Nie – Marton skrzywił się. Rzeczywiście zakręciło […]

Z początku wszystko szło świetnie. Olga biegła, bojąc się spóźnić do pracy, a tu z tyłu zatrąbił na nią bus. I proszę: dojechała prawie pod same drzwi, tyle że wejść od razu jej się nie udało. Kiedy przeciągnęła identyfikator przez szczelinę terminala recepcyjnego, drzwi tak jakby zamyśliły się na moment, a potem wstrętnym mechanicznym głosem oznajmiły: – Jeszcze sto metrów. No tak, tak… Wczoraj Olga na spacerze nie była. Dziś przyjechała […]

  Niebo nad Doliną Sępów było czyste i koszmarnie wyblakłe. Gdzieś za szczytami gór gromadziły się chmury, lecz tutaj ziemia została wydana na pastwę bezwzględnego słońca. Jim Cordes odwrócił twarz od żaru i splunął pod nogi gęstą śliną. Miał nadzieję, że jeszcze dzisiaj spadnie deszcz, w przeciwnym razie wszystko wokół zacznie wariować, a zwierzęta przeniosą się w pobliże rzeki. Skrzywił się na myśl o pozostaniu samemu na tym przeklętym odludziu. […]

Dłonie drżą, gardło miażdży szloch, łzy wzruszenia zalewają pachnącą farbą drukarską książkę. Wreszcie jest! Pokłosie konkursu dla weteranów – długo wyczekiwana, bardzo mikro antologia „Mój pierwszy Obcy. Jak go załatwiłem”. Prace nad tym wiekopomnym dziełem przeciągały się – zdrowie weteranów szwankowało (co zrozumiałe), ich potencjalni spadkobiercy wykradali rękopisy w nadziei, że są to testamenty (co zrozumiałe jeszcze bardziej). Jednak […]

Kilka dni temu, zupełnym przypadkiem, odkryliśmy w archiwach Redakcji, że EuGeniusz Dębski w tym roku powinien obchodzić trzydziestolecie swojej twórczości literackiej. Spóźniliśmy się, bo okazało się, że formalnie świętować powinniśmy w maju. Na nasze usprawiedliwienie możemy tylko dodać, że sam zainteresowany, jak nam zdradził, też zapomniał o swoim święcie. Myślał, że to dopiero za rok, a że trzydziestka już minęła, zorientował się o miesiąc za późno. Ponieważ Gieno nie zdążył oświętować lubijeuszu, […]

Adam umarł nagle. Zdarzyło się to w środku nocy, podczas snu; gdy rzeczywistość i tak istnieje tylko na niby. Jego serce przestało bić, oddech ustał, a ciało nie reagowało na jakiekolwiek impulsy. W pierwszej chwili Adam sądził, że zbudził się zbyt wcześnie i dlatego tak długo nie może dojść do siebie. Był lekki, bezcielesny, poruszał się, chociaż nie czuł żadnego oporu. Patrząc na człowieka leżącego na łóżku, zrozumiał, że to jest właśnie śmierć. Kiedy umiera się […]

W przeddzień siedemdziesiątej rocznicy wybuchu powstania warszawskiego przypominamy opowiadanie Rafała Babraja „Czarny Henio”. Postać Henia to oczywiście fikcja literacka… ale obyśmy już nigdy nie musieli zastanawiać się, czy i my nie mamy swojego człowieka o czarnych oczach.   Strzelec wyborowy wstrzymał oddech. Gdzieś poniżej, między ruinami kamienic, dostrzegł ruch. Wiedział, że zaraz ktoś tam na dole, na ulicy, zatoczy się, zegnie w pół, upadnie. Zanim echo ostrego […]

  – Ale jakże to tak, panie Dratewka! – załamał ręce wójt. – Nie godzi się! – Nie godzi! – zaszemrali zgromadzeni wokoło mieszkańcy podkrakowskich Sołtysowic. Ubrany w prostą sukmanę szewc wzruszył ramionami. – Bestia sprytna wielce, żarłoczna przy tym tak, że i dnia nie starczy, by opowiedzieć! – odparł spokojnie. – Ani się obejrzycie, a pola uprawne w perzynę obróci, bydło zeżre, chałupy spali i dziewki porwie. W niewolę […]

Redakcja uczciwie uprzedza, że niniejszy tekst stanowi część trzecią i ostatnią cyklu Mythpeace. W związku z powyższym, tym, którzy nie mieli jeszcze okazji poznać Kruczej zalecamy lekturę: na początek opowiadania „Skąd odeszły bazyliszki”, na środek „Gdzie wymarły wszystkie smoki”, by wreszcie na koniec dowiedzieć się, co z tymi trollami. RedAkcja   Łowczyni spokojnym, beznamiętnym głosem, patrząc prosto w obiektyw kamery, mówiła o tym, jak użyła szarego pyłu Zawiszy, […]

Nominacja do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla za rok 2014   W związku z sygnałami o niemożności ściągnięcia opowiadania za pomocą linków pod tekstem, do czasu rozwiązania problemu udostępniamy Wam opowiadanie w formacie pdf       – Raz, dwa, trzyyy… idziecie! – Rozległo się po raz trzydziesty szósty. Po drugiej stronie czarnej kurtyny, zakupionej w pobliskim supermarkecie za najmniejsze z możliwych pieniądze, znowu zawrzało. Tuż potem migotliwe […]

Za oknem płakały krzaki. Krople deszczu spływały z liścia na liść, po czym odrywały się i plaskały o ziemię. Wilgotne, pachnące cierpką roślinną zgnilizną powietrze kręciło w głowie. Zawinęłam się we frotowe prześcieradło i usiadłam na parapecie, by obserwować, jak osypują się biało-różowe kwiaty hortensji, a deszcz leniwie przyklepuje je do rozkiśniętej ziemi. Owłosiony pień palmy, wydawałoby się, napęczniał od wilgoci. Samotność, pełna i całkowita – cel bez celu, korzenne, zwrotnikowe […]

Pan Mietek uważał się za wzorowego pracownika, w takim przekonaniu utwierdzały go na przykład długie lata przepracowane na budowach w całym kraju. Po przejściu na zasłużoną emeryturę nie zamierzał osiąść na laurach, dlatego chętnie skorzystał z okazji, aby zatrudnić się na pół etatu w charakterze nocnego stróża w bibliotece miejskiej. Tutaj również był doceniany, jako wybitny fachowiec, i chwalony za sumienność w wykonywaniu powierzonych obowiązków.

Od redakcji: Dziś, z okazji Dnia dziecka, mamy dla Was ciekawostkę, rarytas. Tekst został pierwotnie opublikowany w Płomyku z 28 kwietnia 1938 r. Minęło ponad 76 lat od czasu jego powstania, a wizja świata za naszym oknem nie odbiega „prawie” wcale od tej przedstawionej w opowiadaniu…   CHŁOPIEC Z XXI WIEKU   Punkt o dziewiątej rano wielka gumowa łapa spadła na nogi Bogdana, tarmosząc je z lekka, ale stanowczo. Chłopiec obudził się, ziewnął i przeciągnął […]

Fragment wstępu do biografii Rufusa i Anny Eisenbergów, Póki śmierć nas nie rozłączy, autorstwa Daniela Coté (Berlin, Bruno Gmünder Verlag, rok 2099): Odłóżmy na bok encyklopedyczne definicje i zastanówmy się przez moment nad istotą słowa wirus. Czy mówiąc „wirusy”, mamy dziś na myśli takich masowych morderców ludzkości, jak grypa, HIV czy CLEV? A może chodzi nam o złośliwe oprogramowanie, zdolne niszczyć sprzęt i wprowadzać informatyczny zamęt? Czy obecnie – […]

­Wioska tonęła w kwiatach. Na jej skraju, gdzie ledwie widoczna, spękana od słonecznego żaru ścieżka dotykała pierwszych chałup, pojawiały się dzwonki, znacząc fioletowymi plamkami rudoburą ziemię. Tuż za nimi górowały maki, patrząc ciekawie nad ich głowami w stronę, skąd wiatr przywiewał pył i kurz. Dalej wąskim pasem kłębiły się splątane w gęsty dywan zawilce, łubiny i podbiały. Dołem stokrotki rozpychały się na przemian z przetacznikiem, a nad nimi […]