Literatura (5)

  Pomysł stworzenia w Fahrenheicie Zakużonej Planety nie podobał mi się. Publiczne „katowanie” kiepskich tekstów wydawało mi się większą krzywdą dla autora niż pożytkiem dla doszłych i niedoszłych pisarzy. Wytykanie błędów autorom, którzy mają problemy ze zbudowaniem poprawnego zdania, a nawet z ortografią, wydawało mi się zbyt łatwym zadaniem, służącym głównie li pobawieniu gawiedzi (oczywiście nie ubliżając Szanownym Czytelnikom Fahrenheita, to tylko powiedzenie takie). Minęło już blisko 12 lat […]

Dom tonął w słabym świetle zapalonych w kątach pomieszczeń lamp. Żaden z ówcześnie przebywających wtedy w rezydencji ludzi, nie ośmielił się rozświetlić wieczornego mroku głównym światłem. Michał nie miał pojęcia, kim są wszyscy tam zebrani. Zaczyna się rzeczywiście mrocznie: lampy palone po kątach, ludzie przebywający nie dość, że wtedy, to jeszcze ówcześnie, co w pełni tłumaczy dezorientację bohatera. Jest również nieco absurdalnie, dom tonący w słabym świetle, to coś jak […]

Od redakcji: Dziś, z okazji Dnia dziecka, mamy dla Was ciekawostkę, rarytas. Tekst został pierwotnie opublikowany w Płomyku z 28 kwietnia 1938 r. Minęło ponad 76 lat od czasu jego powstania, a wizja świata za naszym oknem nie odbiega „prawie” wcale od tej przedstawionej w opowiadaniu…   CHŁOPIEC Z XXI WIEKU   Punkt o dziewiątej rano wielka gumowa łapa spadła na nogi Bogdana, tarmosząc je z lekka, ale stanowczo. Chłopiec obudził się, ziewnął […]

Fragment wstępu do biografii Rufusa i Anny Eisenbergów, Póki śmierć nas nie rozłączy, autorstwa Daniela Coté (Berlin, Bruno Gmünder Verlag, rok 2099): Odłóżmy na bok encyklopedyczne definicje i zastanówmy się przez moment nad istotą słowa wirus. Czy mówiąc „wirusy”, mamy dziś na myśli takich masowych morderców ludzkości, jak grypa, HIV czy CLEV? A może chodzi nam o złośliwe oprogramowanie, zdolne niszczyć sprzęt i wprowadzać informatyczny zamęt? Czy obecnie – […]

­Wioska tonęła w kwiatach. Na jej skraju, gdzie ledwie widoczna, spękana od słonecznego żaru ścieżka dotykała pierwszych chałup, pojawiały się dzwonki, znacząc fioletowymi plamkami rudoburą ziemię. Tuż za nimi górowały maki, patrząc ciekawie nad ich głowami w stronę, skąd wiatr przywiewał pył i kurz. Dalej wąskim pasem kłębiły się splątane w gęsty dywan zawilce, łubiny i podbiały. Dołem stokrotki rozpychały się na przemian z przetacznikiem, a nad nimi […]

Prefektura Nagasaki, Japonia, 1945 rok   Yukari składała żurawiki origami. Ostatnie dni były naznaczone monotonią: złożyć kartkę na pół – jeszcze raz – odgiąć – nadedrzeć – jeszcze raz złożyć, przeciągnąć zgięciem po krawędzi szpitalnego stolika, odgiąć skrzydła, wyprostować. Jeśli zmusisz życie do wykonywania takich nieskomplikowanych operacji, nie pozostawisz mu marginesu na ucieczkę. Żurawiki piętrzyły się na stoliku, na krześle obok łóżka. Z kołdry […]

Od Redakcji: Ta edycja ZakuŻonej Planety jest szczególna. Nie mamy bowiem do czynienia z tekstem całkowicie złym, dennym aż do bólu i wnerwiającym niczym paznokcie drapiące po tablicy. Nie. Autor pisze po polsku, nie sadzi żenujących byków i nadstawia plecy na razy (czyli dał zgodę, na czasem bolesną, rozbiórkę tekstu). Autor odwalił sporo roboty we własnym zakresie i chce się uczyć dalej. Dlatego Małgorzata zrobiła wykład… ODPUST Dostałam ten tekst dawno […]

Podejrzewam, że ostatni raz podejmuję wysiłek nadania znaczenia wydarzeniom z mojego życia. Wkrótce już nie będę do tego zdolny. Haniu, przepraszam, że nie zawsze byłem dla ciebie takim tatą, jakim powinienem. Może to, co teraz się dzieje, jest karą za moje niefrasobliwe ojcostwo. Ale jeśli tak, to chyba kara jest zbyt okrutna. Z okien mojego pokoju widzę kilka nagich, rachitycznych drzew, których powyginane sylwetki przypominają wielu spośród nas, kruchych i przygiętych […]

Ryk potwora i krzyki mordowanych rozbrzmiewały tylko kilka krótkich chwil. Zanim ktokolwiek zdążył się przeżegnać i oddać w bożą opiekę, było po wszystkim. Zapadła cisza. Niezwykła, nienaturalna. Spowiła oba brzegi Wistli i otuliła leżącą nieopodal, na skarpie, Warszewę. Stojący na wałach obronnych starzec charknął, smarknął i splunął w dół, poza obręb umocnień. Spojrzał na swojego młodocianego towarzysza i rzekł: – To zemsta krzyżowców. Za te sądy, co tu były, chłopcze. Te z czasów króla […]

Opowiadanie promuje antologię opowiadań sarmackich pod redakcją Dawida Juraszka pt. „Szablą i wąsem”, która wkrótce ukaże się nakładem wydawnictwa RW 2010. Przedmowa Łaskawa/y Czytelniczko/niku! Jeżeli szukasz szablą i wąsem, kontuszem i dworkiem, ogniem i mieczem pisanych opowieści, książka ta Cię nie zawiedzie. Jeżeli jednak, moja Pani Czytelniczko/mój Panie Czytelniku, do wszystkiego, co sarmackie stosunek masz niechętny i podejrzliwy, niejedno przeżyjesz tutaj zaskoczenie. Nie o to bowiem Autorkom i Autorom oraz niżej podpisanemu […]

Hrabia Stanisław Witold Pytka, sołtys Hołotopola, obudził się z krzykiem. Ciężko dysząc, usiadł w skotłowanej pościeli i wtulił mokrą od potu twarz w poduszkę. Niestety, przerażający sen wciąż trwał mu pod powiekami. Nieszczęśnik wciąż widział szyderczo wyszczerzone białe zęby i lodowatobłękitne oczy, patrzące mu w twarz z ironią i ledwo skrywanym szyderstwem. Nad czołem wysłannika piekieł, który poważył się naruszyć spokój jego snu, wznosiły się imponującej wielkości rogi, a zarośnięte […]

Miękkie płatki śniegu, kręcąc się powoli w świetle ulicznych latarni, padały na jezdnię. Białe płatki, podobne do cichych, nocnych motyli… Śnieg zawsze był pożądanym dodatkiem do miejskiego krajobrazu i mojego romantycznego nastroju – czas śnieżnych ogrodów i cichych wieczorów. Ale teraz wszystko jest zupełnie inaczej. Nie ma ażurowych śnieżynek, tańczących dookoła latarni. Nie ma niczego. Nawet nieba nie widać w tej szalonej zamieci. Śnieg i wiatr jakby zwariowały, współzawodnicząc w jednym jedynym […]

Jak tylko go zobaczyłem, poczułem się nieswojo. Nie to, żeby mi się nie spodobał… Co on – dziewczyna, żeby się mi podobać? Nie, po prostu coś było z nim nie tak. W czym rzecz – zrozumiałem później. Przyciągnął go starszy pomocnik Filippow, dosłownie pod sam koniec załadunku. – Ten – mówi – poleci z nami. Chłopak z wyglądu miał siedemnaście lat, nie więcej; Mulat albo Kreol. – A u ciebie w domu wszyscy zdrowi, Fil? – pytam. – […]

Jak on się zmienił, ten mój znajomy. Zgłupieć można! Przed ślubem był całkiem zwyczajny, a teraz nagle został obdarzony zdolnościami paranormalnymi. I skąd mu się to wzięło? Wpływ życia rodzinnego, czy co? Wprost zadziwiające, jak człowiek może się zmienić. Do niedawna taki spokojny, zrównoważony, a teraz aż pulsuje energią. Iskrzy się, wrze… Ledwie zdążyłem wyciągnąć rękę na powitanie, gdy między naszymi dłońmi  przeskoczyła ogromna, silna iskra i tak mnie prąd […]

Przez chwilę wydało mu się, że ONO nie zniknęło i nadal stoi obok, wyciągając do niego brzydkie, szponiaste łapy. A potem uzmysłowił sobie, że to tylko cień ramy okiennej na ścianie. Z ulgą opadł na poduszkę, wsłuchując się, jak serce wraca do normalnego rytmu.  – Co się dzieje? – W głosie zaspanej żony dźwięczało niezadowolenie. – Śpij, Taniu, śpij, coś mi się przyśniło… Śpij… Żona westchnęła, odwróciła się na drugi bok. Jeszcze chwilę […]

Raz, dwa, trzy – latarnio, znów Świeć i wszystkim wokół mów, Że jak zwykle – cztery, pięć – Micław  ma na spacer chęć. Micław w nocy umarł nagle I odszukać ciebie pragnie! Dziecięca wyliczanka księstwa Letos Wiersz Andrieja Szirajewa   Na ulicy wył wiatr. Stukał deszczem po dachu, próbował wyrwać ciężkie okiennice, i wraz z dudnieniem grzmotu przedostać się do domu przy wtórze […]

Wściekłość rozdziera gardło, wyrywa się, leci nad moim ciałem, rozpruwając mrok: – Da-waj! Da-a-a-wa-a-aj!!! – Ur-rr! Rrrauw… – Łomocze ciemność, pochłaniając krzyk. Gdzieś tam, w czerni – Janka. Tańczy – godzinę, dwie, pięć, dobę. Co ma do tego czas? Nic. Janka tańczy wieczność. Płonie małe gibkie ciało – dmuchnij, a zgaśnie. Migoczący punkt, ledwie rozróżnialny w otchłani. Ognista śnieżynka. To ona przygasa, to ja. […]

Jak można się domyślić i sprawdzić, jeśli ktoś nie wierzy, do ZakuŻonej Planety arcydzieł nie bierzemy. Wolimy je za grubą kasę spylać bogatym hamerykańskim wydawnictwom. Mimo to poniższy tekst na swój sposób (ten sam, co pozostałe odkuŻane teksty) jest arcydziełem. Bo jest dogłębnie i kompletnie do niczego. By jednak niepotrzebnie nie zniechęcać… do rzeczy. By nieco zachęcić, pozwolę sobie nadmienić, iż moim zdaniem jest to dramat hipisowsko-hippiczny z dyskretnymi odwołaniami do aktualnych skandali obyczajowych z udziałem […]

Od Autorki:   Jestem szczęśliwa, że teraz, dzięki panu Tadeuszowi Rubnikowiczowi, możecie przeczytać coś z moich tekstów. Dla mnie to jest ważne, przecież pod wieloma względami na moje skromne pisarskie zdolności wpłynęli polscy autorzy. W dzieciństwie i młodości czytałam nadzwyczajne książki Stanisława Lema, kryminały Joanny Chmielewskiej i Kazimierza Kwaśniewskiego, śmiałam się z cudownych tekstów Alojzego Kaczanowskiego. Oczywiście, ci autorzy są tylko przykładem reprezentantów współczesnej polskiej literatury, którzy pokazali mi, że delikatna ironia […]

Bóg Wszechmogący dba o swoje stworzenie, dlatego co tysiąc lat zsyła między ludzi pasterza, który wskazać im winien właściwy kierunek na zamglonej drodze życia. Mesjasz ten, choć należy do świata wiecznego, w momencie zejścia między śmiertelnych staje się im w człowieczeństwie podobny. Ale w przeciwieństwie do zakutych w kajdany żywota ludzi ogranicza go jedno zaledwie prawo: prawo siedmiu cudów. Otóż przy każdym zniebozstąpieniu otrzymuje moc uczynienia siedmiu zjawisk, dzięki […]