Poszukiwany, poszukiwana, czyli rzecz o książkach

[Ilt]

Poszukuję książki. Matryca jest prosta.
- jest główny bohater a nie główna bohaterka.
- książka jest równie lekka, naiwna, głupiutka i niewymagająca co Zawód Wiedźma Olgi Gromyko, Załatwiaczka Mileny Wójtowicz, Wyższa Magia Kiry Izmajłowej, cykl Zapadlisko Kim Harrison czy Magia parzy/kąsa/uderza Ilony Andrews.
Dodatkowe punkty za brak wampirów. :)

Co spełnia matrycę a co znam:
Pogodnik trzeciej kategorii Romualda Pawlaka. Smoczy Pazur Baniewicza (chyba - czytałem wiele księżyców temu i niezbyt dobrze pamiętam) też.

e: ach, zapomniałbym. Głupiutkości tak z umiarem, Wilkołak. Dlaczego ja. Feaseya nie potrafiłem przeczytać nawet na plaży :-)

[Cordeliane]

Cykl o Kedrigernie Morressy'ego.
I Trylogia Ebenezuma Craiga Shawa Gardnera.
Ale z Twojej listy jednak wyrzuciłabym przymiotnik "głupiutka" ;) Głupiutki to jest Zmierzch...

[neularger]

Tak się zastanawiam po co czytać książki o których sądzi się, że są naiwne i głupiutkie...

[Harna]

Patricia Briggs Zew księżyca i Więzy krwi, ale wampir się tam bez trudu znajdzie. Na szczęście niezbyt Edwardopodobny ;-)

Ale z Twojej listy jednak wyrzuciłabym przymiotnik "głupiutka" ;) Głupiutki to jest Zmierzch...

Łi, łi. Słusznie prawi ta oto osoba.

[Alfi]

Ale z Twojej listy jednak wyrzuciłabym przymiotnik "głupiutka" ;) Głupiutki to jest Zmierzch...

Nie zgadzam się. "Głupiutki" - to brzmi sympatycznie. Zmierzch na to nie zasługuje.

[Ilt]

Kedrigern - znam, czytałem, zupełnie zapomniałem. Ebenezum to dla mnie nowość, za którą z ukłonem dziękuję, Cordi ;))

Tak się zastanawiam po co czytać książki o których sądzi się, że są naiwne i głupiutkie...

Tak samo jak wszystkie inne książki. Bo są książkami. Bo czytanie ich jest przyjemne. A te książki mają tę dodatkową zaletę, że są odmóżdżaczami, które dla prawidłowej i zbilansowanej diety też należy co jakiś czas aplikować ;-)

Zew księżyca i Więzy krwi

Tytuły brzmią okropnie wampiro- i wilkołako-wato, niemniej dziękuję. Zobaczymy czy da się zjeść. ;)

e: zaraz, zaraz, a czy przypadkiem tutaj nie mamy głównej bohaterki miast głównego bohatera?

[Harna]

Tytuły brzmią okropnie wampiro- i wilkołako-wato, niemniej dziękuję. Zobaczymy czy da się zjeść. ;)

Raczej -łakowato, choć wilko- też ;-) Zjeść się da, i to ze smakiem.

e: zaraz, zaraz, a czy przypadkiem tutaj nie mamy głównej bohaterki miast głównego bohatera?

Si! Mercedes Thompson :-)

[Ilt]

Okej. Tytuły zapiszę w moim czarnym, gestapowskim notatniczku z listą książek do wykończenia, choć na razie ich nie przeczytam - przejadły mi się główne bohaterki, potrzebuję lektury z głównym bohaterem dla zachowania odpowiednich proporcji składników odżywczych. ;))

e: a jakże.

[Harna]

To może coś z ciut innej beczki — Jim C. Hines? Zadanie goblina, Droga goblina i Wojna goblina. Przedstawiciel płci męskiej w roli głównej, wręcz tytułowej, wampirów sobie nie przypominam (ale mam tę... no... yyy...), humor jest, acz w ilościach rozmaitych, bo bywa też dość poważnie, czyta się świetnie, ale ani to naiwne, ani głupiutkie ;-)

EDIT: Recenzowałam dla eFta, o: tom pierwszy, a tu tom drugi z trzecim. Recenzje Briggs też się po eFcie plączą :-)

EDIT2: a tu masz próbkę, czyli coś na kształt prequela.

[Ilt]

Jig the Goblin Series to niedokładnie to czego szukam.
"We may be outnumbered. They may have magic and muscle on their side. But we're goblins! We're tough, we're mean, and we're more than a match for a few so-called heroes. Some of us will die, but for the survivors, this will be a victory to live forever in goblin memories."
- Goblin captain (name unknown), shortly before his death by multiple stab wounds to the back.
Choć lubię ten (jak i każdy inny) rodzaj humoru to teraz mam ochotę na coś głupiutkiego i naiwnego ;-)

Ale dziękuję za chęć niesienia kaganka pomocy ;)

[Młodzik]

W takim razie "Opowieści z Narni". Dla dorosłego głupiutkie i naiwne ;).

[Cordeliane]

W takim razie "Opowieści z Narni". Dla dorosłego głupiutkie i naiwne ;).

Wypluj i odszczekaj... ;P

[Młodzik]

Tfu!
No dobra, może nie dla każdego. Ale ja już nie byłbym w stanie tego przeczytać, choć swojego czasu uwielbiałem.

[hundzia]

Wędrowycze Pilipiukowe? Ale te pierwsze: Kroniki, Weźmisz czarno kurę..., Wieszać każdy może - jeszcze ujdzie, potem się skiepściły i już więcej rozczarowania niż radości. Bohater, a jakże, męski! Do ambitnej czy ciężkiej literatury też trudno mi zaliczyć.

edyta

[nosiwoda]

Pierwsze "wędrowycze" to raczej te, które ukazywały się jeszcze w śp. "Feniksie". I te jeszcze czasem były do czytania. Potem już (IMO) stanowczo nie.