Łurzowa Kicalnia - w roli głównej Marta Kisiel

[flamenco108]

Skończyłem. Żeby skończyć, wyszedłem z domu kwadrans później, niż planowałem, ale na szczęście Warszawka pojechała na święta do domu i nie ma ruchu na mieście...

[tu wstawić pochwały] Po pochwałach chciałbym tylko dodać, że ostatni rozdział mnie zawiódł. Z jednej strony wątki zmarnowane, z drugiej widocznie cięte, a wszystko w jednym rozdziale:

[md5]i po jakiego grzyba pojawiła się hamadriada? Po kiego grzyba mieli się ku sobie, skoro nawet nie spróbowali przymierzyć się do podejścia do skonsumowania afektu? Co ma do tego supermarket? Po co spłonęła Lichotka? Ostatecznie, w ostatnich zdaniach, umieściłaś epitafium dla Cleritusa, co też jest aż nadto widoczne. W rozdziale przedostatnim zaczyna się budowanie przyszłości, Romańczuk pogodził się ze swoją sytuacją, zaczął ją lubić i myśleć o życiu w Lichotce. To mam na myśli jako wątek zmarnowany, bo budowałaś tu pewną atmosferę, a później ją spaliłaś razem z Lichotką. Rozwiązanie ostatecznie nastąpiło na kilku akapitach tekstu, jakby kazali Ci ciąć zakończenie. Mam wrażenie, że chciałaś jeszcze machnąć parę rozdziałów, ale w końcu chęć odeszła.[/md5]

To tak, żeby Kłulik pomachał ogonkiem.

[Ebola]

Miałam prawie idealne święta. Poszczułam Matkę Moją Osobistą Lichem. :)
Bałdzo temu Kłulu dziękuję.

[Alfi]

A ja się dla odmiany czepnę. Cytaty, trawestacje i aluzje mi się wprawdzie podobały, ale wstrząśnięcie i zmieszanie było za często.

[Kornel_Mikołajczyk]

No, alleluja, wreszcie po wielu bojach i bataliach straszliwych z armiami pocztu królów polskich zakupiłem "Dożywocie" :)
Pochłanianie czas zacząć!

[Alfi]

E tam, takie armie. Mieszko, Chrobry i parę listków czerwonego dębu.

[Narai]

Zawsze można zarekrutować stado orłów.

[Kornel_Mikołajczyk]

E tam, takie armie. Mieszko, Chrobry i parę listków czerwonego dębu.

Jedno słowo. "Student". Dziękuję.

:P

[Keiko]

Popełnię jakiegoś merytorycznego posta, bo ostatnio jedynie karmię offtopa.

Książkę przeczytałam jeszcze w grudniu. Podobała mi się. Język jest IMHO największym bogactwem Harny. Fabułę można bowiem wymyślić genialną, bohaterów doprowadzić do psychologicznej głębi a nawet dna, ale dobrze to wszystko napisać to jest sztuka. Zresztą powiem szczerze, że nawet czytanie Harny na forum jest przyjemnością. I nie mówię o zbiorowym pieszczeniu się pod hasłem różowego królika, ale o plastycznych i często zaskakujących skojarzeniach. I wydobywaniu humoru z najgłębszych zakamarków naszego języka.
Fabuła - lekka, łatwa i przyjemna.
Wady:
a) zgadzam się z zarzutami Flamenco. I tymi jawnymi i ukrytymi.
b)

[md5]
Przekombinowani jak dla mnie byli antagoniści. Na początku książki czytelnik dostaje wizję świata zwyczajnego, gdzie jedynym niezwykłym miejscem jest Lichotka. A później pojawia się banda antagonistów rodem z kreskówki. I jak dla mnie było to słabo uzasadnione w fabule. Wampirzycę - agentkę przełknęłam, bo opisana została przez pryzmat uczuć głównego bohatera.
I ja nie podważam tutaj koncepcji, czy tego jak książka została napisana. Odczułam po prostu dysonans w opisie świata "pozalichotkowego" w pierwszych rozdziałach, w porównaniu do kolejnych.
[/md5]

I nasuwa mi się pytanie, czy taka agentka dbająca o debiutanta i wydanie jego książek to w Polsce się zdarza, czy to licentia poetica?

[Alfi]

E tam, takie armie. Mieszko, Chrobry i parę listków czerwonego dębu.

Jedno słowo. "Student". Dziękuję.

:P

No wiem, wiem.
Dopiero co wysłałem zamówienie do Merlina, cztery pozycje obejmujące, w grę wchodzi Jagiełło wzmocniony Chrobrym... i z moim lewym przedsionkiem (tym lekko poszerzonym) nie jest dobrze...

I nasuwa mi się pytanie, czy taka agentka dbająca o debiutanta i wydanie jego książek to w Polsce się zdarza, czy to licentia poetica?

Podejrzewam, że pojawia się w okolicach pięćsetnego tysiąca sprzedanego nakładu. I wtedy straszny jest los autora.

[Harna]

Tak pokrótce odniosę się do tego, co szyfrem napisał Flamenco :-) [md5]Tekstu nie cięłam ani z woli własnej, ani cudzej. Zwyczajnie w tym ostatnim rozdziale nie chciałam się nad pewnymi rzeczami rozwodzić, nie tylko dlatego, że jakiś lekko wstawiony głos wewnętrzny grzmiał, żebym nie szła tą drogą ;-) Sam charakter opisywanych tam zdarzeń, zwłaszcza pod koniec, wymagał IMHO może nie tyle skrótowości, ale właśnie nierozpisywania. Się. Coby w patosie się nie zagrzebać, gdyż albowiem patos to zuo. Jak mi to wyszło i czy się spodobało — wiadomo, nie mnie oceniać :-)

Tak na marginesie — jeśli mnie pamięć nie myli, już kiedyś o cięciu tudzież kończeniu tekstu tam, gdzie (nie) trzeba, z Flamenco dyskutowałam, przy okazji bodajże drugiego tekstu warsztatowego. Ech, stare dobre czasy... <chlip>

Co do Cleritusa — to jest dłuższa historia, w telegraficznym skrócie powiem tylko tyle, że książkę oddałam w czerwcu, parę miesięcy przed jego śmiercią. Więc to nie było epitafium, raczej odmrugnięcie za Hamdirholm (kto z forum czytał, ten wie, o co chodzi, a kto nie czytał, ten trąba).[/md5]

Pytanie o agentkę padało już przy okazji antologii Kochali się, że strach — owszem, to się zdarza :-)

A na koniec garstka notek i osobistych refleksji rozmaitych czytaczy:
1.
2.
3.

[Agnes]

Przeczytałam z wielkim zadowoleniem. Opinię popełniłam, co sobie zapewne Harna znajdzie, bo jest niestrudzona :)

Dodam jeszcze tylko, że mój mąż, jak mu podsunęłam książkę do poczytania, chichotał co chwila, a przy kopytku ryknął śmiechem i prawie spadł z fotela.

[Harna]

Tadaaam! :-)))

[Kornel_Mikołajczyk]

To ja pochwalę w skrócie, bo jakbym się rozpisał, to rozprawka by wyszła, a nie mam na to czasu ni atłasu :)

"Dożywocie" jako opowiadanie było jednym z moich ulubionych i kontynuacja absolutnie mnie nie zawiodła ani nie rozczarowała, trochę smutno z powodu wiadomych momentów, ale nie można mieć wszystkiego. Uśmiałem się jak nigdy w każdym razie i od razu puszczam książkę w obieg po znajomych, bo znam ich poczucie humoru i już widzę, jak pokładają się na dywanach z niepowstrzymanego chichotu :)

Albo sam przeczytam jeszcze raz. A co!

[Harna]

Łeee, tak bez Nobla to się nie liczy...

[Ebola]

poezja też to właściwie nie jest

Jak nie? Jak nie! To Panicz sobie duszę wypruwa, a nie poezja?!
Łób focha, Kłul.