Poszukiwany, poszukiwana, czyli rzecz o książkach

[Kruger]

Wybacz, Generale, ale ja cykl o Dmuchaczu Rogów czytałem. I tak serio serio, to nie widzę w nim nic, co by przewyższało analogiczny cykl Webera. Język tak samo papierowo jednostajny. Postać tak samo papierowo nijaka, wyidealizowana. Starcia - nudniejsze. Za to polityki zewnętrznej, tego co poza okrętem, prawie nic.

Harrington dobrze sobie dawkować. Za dużo na raz znudzi, fakt. Ale nie uważam, że gdzieś w połowie się wyczerpała inspiracja Weberowi. Wręcz przeciwnie, z czasem dopiero wymyślił, co ciekawego można dopiero zrobić z cyklem.

[Nocny śpiewak]

Pomóżcie, proszę.

Poszukuję porządnej lektury. Naszła mnie ochota na militarno - polityczne SF. Coś naprawdę dobrego.

Co możecie mi polecić?

Saga o Enderze, Orsona Scotta Carda, spełnia wszystkie wymienione wymagania.

[mr.maras]

To może jeszcze cykl "Wspomagani" Davida Brina i coś z Petera Hamiltona. Do tego cykl "Dominium Solarne" Tomasza Kołodziejczaka. A Webera przemilczę trzymając stronę ElGenerala.

[ElGeneral]

Wybacz, Generale, ale ja cykl o Dmuchaczu Rogów czytałem. I tak serio serio, to nie widzę w nim nic, co by przewyższało analogiczny cykl Webera. Język tak samo papierowo jednostajny. Postać tak samo papierowo nijaka, wyidealizowana. Starcia - nudniejsze. Za to polityki zewnętrznej, tego co poza okrętem, prawie nic.

Sapristi! Pogadamy we czwartek!

[mr.maras]

Wybacz, Generale, ale ja cykl o Dmuchaczu Rogów czytałem. I tak serio serio, to nie widzę w nim nic, co by przewyższało analogiczny cykl Webera. Język tak samo papierowo jednostajny. Postać tak samo papierowo nijaka, wyidealizowana. Starcia - nudniejsze. Za to polityki zewnętrznej, tego co poza okrętem, prawie nic.

Sapristi! Pogadamy we czwartek!

Z marynistyki bardziej niż cykl o Horatio Hornblowerze C. S. Forestera, polecam serię o przygodach Jacka Aubreya i Stephena Maturina autorstwa Patricka O'Briana. Też sfilmowana (dwie części) przez Petera Weira jako "Pan i władca: Na krańcu świata".

[Hunter]

Mam w czym wybierać. Od razu usunę kilka pozycji z listy.

Czytałem:

Endera i dominium solarne - bardzo mi się podobało. Co do Webera, nie biorę się za niego, przeraża mnie ten tasiemiec.

Spróbuję zapoznać się z resztą tytułów, mam nadzieję, że przypadną mi do gustu.

[mr.maras]

Mam w czym wybierać. Od razu usunę kilka pozycji z listy.

Czytałem:

Endera i dominium solarne - bardzo mi się podobało. Co do Webera, nie biorę się za niego, przeraża mnie ten tasiemiec.

Spróbuję zapoznać się z resztą tytułów, mam nadzieję, że przypadną mi do gustu.

To leć po Reynoldsa, Morgana i Williamsa najpierw. Też ci się spodobają.

[Hunter]

Dzięki za radę, tak zrobię! :)

[hundzia]

I Taktyka Błędu! Koniecznie!

[Hunter]

Hundziu zainteresowała mnie ta książka. Wielki google powiedział mi, ze jest to drugi tom cyklu "Childe", dowiedziałem się też, że mało kto wie w jakiej kolejności powinno się czytać książki z tego cyklu.

Potrafisz mi powiedzieć co powinno być pierwsze, co drugie i kolejne?

[mr.maras]

Dickson to klasyka ale trzeba też czytać jak klasykę - przymykając oko na naiwności i warstwę kurzu. Podobnie jest np. z "Fundacją". Acha. Pierwszy był chyba tom "Żołnierzu, nie pytaj".

Edit: Albo "Dorsai!". Amber to wydał przed laty.

[hundzia]

Taktyka IMO jest z całego cyklu najlepsza. W sumie kolejność nie ma większego znaczenia, ale w praktyce pierwszy jest Dorsai!, Nekromanta, Żołnierzu nie pytaj, potem Taktyka i reszta.

Zakurzone, czy nie, z przyjemnością do nich wracam. Podobnie jak do równie zakurzonego Lema, Asimova i Clarka.[/i]

[Juhani]

Zakurzone, czy nie, z przyjemnością do nich wracam. Podobnie jak do równie zakurzonego Lema, Asimova i Clarka.

Ja jakoś do Dicksona wrócić nie potrafię. Próbowałem, nie powiem, ale nici z tego wyszły. Pozostali wymienieni są nieśmiertelni, beyond dispute.

[Kruger]

Nie powiem, Taktyka jest świetna. Choć czas zweryfikował nieco mój ogląd na tę pozycję, tak samo zresztą jak na Grę Endera. Niegdyś zachwycały bliskotliwością geniuszu bohaterów obu pozycji, ich zmysłem taktycznym, rozwiązaniami na jakie wpadli. Dziś... stwierdzam, że obaj żadnej Ameryki nie odkryli, wręcz przeciwnie. Ich błyskotliwość istnieje tylko pod warunkiem przyjęcia założenia, że ich otoczenie (armia) to banda kretynów, w której nikt ćwierćinteligentny nie wpadnie na nic odkrywczego. Co się przecież zdarzyło nawet w debilnej Lidze Solarnej Webera.
Dzisiaj cenię Taktykę ((i Grę zresztą też) bardziej za konstrukcję, spójność powieści.

Hunterze, nie rezygnuj z Harrington. To naprawdę solidne czytadło. Genierał coś tu marudzi, że opisy walk nierealistyczne, furda z nim, wręcz przeciwnie! Spróbuj z jedną pozycją, z czyms z poczatku najlepiej (Placówka Basilisk) i zobaczysz.
Przez długie miesiące gdym odwiedzał bibliotekę, szereg czerwonych okładek mnie odstraszał. W końcu sięgnąłem. Po dwóch pozycjach ucieszyłem się, że jest ich tak dużo - bo dużo fajnego do czytania, a ja grubaśne tomiszcza uwielbiam![/i]

[ElGeneral]

Hunterze, nie rezygnuj z Harrington. To naprawdę solidne czytadło. Generał coś tu marudzi, że opisy walk nierealistyczne, furda z nim, wręcz przeciwnie!

W opowiadaniu Stephena Robinette'a Piekłomiot 4 ("Rakietowe Szlaki 2") zaciekłe starcie kosmiczne ziemskiej floty Piekłomiotów z Kosmolochami trwało 2,478 nanosekundy.
I to jest bardziej prawdopodobne, niż te opisy Webera.