Łurzowa Kicalnia - w roli głównej Marta Kisiel

[Soi]

To może spróbuję się odezwać po wchłonięciu całego "Dożywocia". :] Od czego by tu... Aha! To zacznę od tego, że należę do tych czytelników, którym się podobało niesamowicie niezmiernie, tak, że aż się boję. :P Po książkę sięgałam z myślą, że wreszcie poczytam więcej o Lichu, Szczęsnym i reszcie dożywotników, więc stąd zapewne rozczarowania nie było. Nie mogę przychylić się do opinii, że ich przygody były jakoś na siłę ciągnięte - jak dla mnie wszystkiego jest w sam raz, dość, by zaspokoić ciekawość czytelniczą, zżyć się z bohaterami, ale nimi nie znudzić albo zżyć na tyle, żeby zakończenie było bolesnym koszmarem. ;P Chociaż i tak przy zakończeniu miałam łzy w oczach.
Ale nawet niechby historia nie była ciekawa, dla samego języka warto by było przeczytać! Toż to po prostu cudo! Te żarciki, aluzyjki, cała gra z odbiorcą - och! A już tekst o niefortunnym przekazywaniu narządów wewnętrznych w okresie bożonarodzeniowym czy o zazdrości ze sztućców nie korzystającej przy jedzeniu po prostu kocham. <33
Zastanawia mnie tylko - i to tak bardzo-bardzo mnie zastanawia - Inkowe porównanie kreatywności Kłulika i Dabliu. No bo jak to porównać? Czy gdyby Autorka do Lichotki dopisała świat własnoręcznie utworzony i epicką fabułę, wykazałaby się większą kreatywnością? I czy to by miało sens? Toż Kłulik i Dabliu spłodzili dzieła tak różne, że nijak nie idzie znaleźć wspólnego mianownika. I mnie na ten przykład podobają się w takim samym stopniu, chociaż każde inaczej. Po takim "Dzikim Mesjaszu" byłam wręcz przerażona Dabliową wizją (i porażona jej rozmachem, klimatem, dokładnością - wszystkim), zaś lektura "Dożywocia" była... wspaniałym odpoczynkiem.
Za co Łurzowej Autorce serdecznie dziękuję. :D

Chyba znów wpadłam w fan-mode. A myślałam, że się z tego wyleczyłam...

[Harna]

Parę słów w temacie od pewnego dżentelmena w specyficznym kolorze, który się z Soi w temacie (ż)aluzji z pewnością chętnie zgodzi ;-)

[neularger]

A ja sobie porównałem ostatnią zalinkowaną recenzję z tą pierwszą. Tą gdzie Kłulik oskarżon jest uprawianie niepełnoprawnej sztuki (humor) i "niskość" przekazu (dowcip).
I cichutko się śmieję.

[Ebola]

Się nie znasz. Ta ostania recenzja jest niepełnoprawną i niską recenzją. O!

[Czarownica]

Wiedźmuch ma! Nałeszcie! Egzemplarz odautorsko pomaziany! I czyyyyyyyta! Hihihi!

[flamenco108]

A ja zbliżam się do końca. Zaaplikowałem ją sobie w ramach oddechu po tym komunizującym kretynie-trockiście, który napisał "Miasto y Miasto". I bardzo dobrze, bo oddechnąłem. Wszelkie pagaworki (mieć przewalone jak drzewo przez szosę, zajedwabiście, chabazie, malinowe chruśniaki), czy też sylogizmy (sztuczne skrzydła, peruka z celofanu i bamboszki - musi nieźle narąbane pod deklem) pilnie przyswajam.
Oczywiście, książka ta traktuje o bardzo poważnym problemie sztuki współczesnej i nie tylko, który da się porównać do dylematu sera - pleśniowy, czy spleśniały? Podobnież jak odróżnić poetę przeklętego od przeklinanego?

A w ogóle, czy taki dylemat da się wyrazić po angielsku?

[Cintryjka]

Chyba tak : cursed i cursed at AFAIK.

[savikol]

A ja zbliżam się do końca. Zaaplikowałem ją sobie w ramach oddechu po tym komunizującym kretynie-trockiście, który napisał "Miasto y Miasto".

Tak cię Mieville zirytował ogólnie, czy tylko ta powieść? A mógłbyś coś więcej, oczywiście w jakimś innym, stosownym wątku? Bo przymierzam się do zakupu.

A Harnie gratuluję wspaniałego sukcesu, sądząc po recenzjach i opiniach czytelników. Brawo! Szacuneczek.

[flamenco108]

A ja zbliżam się do końca. Zaaplikowałem ją sobie w ramach oddechu po tym komunizującym kretynie-trockiście, który napisał "Miasto y Miasto".

Tak cię Mieville zirytował ogólnie, czy tylko ta powieść? A mógłbyś coś więcej, oczywiście w jakimś innym, stosownym wątku? Bo przymierzam się do zakupu.

A Harnie gratuluję wspaniałego sukcesu, sądząc po recenzjach i opiniach czytelników. Brawo! Szacuneczek.

Odp. na stosownym wątku.

[Keiko]

Za chabazie, to Harna ma wirtualny bukiet... tych, no.... chabazi ;)
A wrażenia opiszę w okolicach świąt.

[Harna]

A Harnie gratuluję wspaniałego sukcesu, sądząc po recenzjach i opiniach czytelników. Brawo! Szacuneczek.

<kłúlik ostrożnie wyjmúje z kontekstú dziwne słowo súkces i z wielką podejrzliwością zaczyna je obwąchiwać, obracać na wszystkie strony, nadgryzać zębem czasú, jak rúwnież púkać nim, stúkać i telepać>
Júż súkcesik to zdecydowanie zbyt wielkie słowo, a co dopiero súkces, savikolú ;-) Co, rzecz jasna, nie zmienia faktú, że z úchachania kolejnych czytelnikúw cieszę się jak dziecko, a i pozytywną recenzję naprawdę miło przeczytać.

[savikol]

Wydaje mi się, że można już śmiało odtrąbić sukces. Kłulik jest skromny, ale fakty mówią same za siebie. Ludność i recenzenci są zbiorem zachwyceni, książka się sprzedaje, co chcieć więcej?

[Harna]

Kłúlik jest realistą z pesymistycznymi ciągotami ;-)
Czas pokaże, jak to jest z tym súkcesiątkiem, savikolú. Obyś się nie mylił, wcale się nie obrażę :-)))

[Rudość]

Kłulik jest skromny

Dobry żarcik ;)
Harneczko kochana, posłúsznie informúję, że kolejne koleżanki zakúpiły Dożywocie. I takoż jak N. nie dotrzymały do ferii :D

[Hitokiri]

Dawno już nie połknęłam żadnej książki w ciągu jednej nocy. To nie fair, bo tyle się na to czekało, a tak szybko przeczytało...

Opowiadanie tytułowe pozwoliłam sobie pominąć, gdyż jeszcze w antologii konkursowej czytałam jej więcej niż kilka razy i nadal doskonale je pamiętam. Od razu przeszłam do dalszych tekstów. I powiem: wszystkie, ale to wszystkie rozbawiły mnie niemal do łez. A kiedy przed oczyma duszy mojej pojawił się Szczęsny w emo makijażu, to prawie padłam :D
Ekstra! A ostatnie opowiadanie bardzo zgrabnie kończy cały zbiór. I jako takie jest dla mnie idealnym zamknięciem losów bohaterów - IMO, druga część tu niepotrzebna, bo zbiór jako taki, jest idealną całością.

"Dożywocie" wymiata :)