Andriej Łazarczuk – urodzony w 1958 roku, autor i tłumacz.
Jest członkiem Literackiego Jury Nagrody „Strannik” („Wędrowiec”), laureat wielu znaczących rosyjskich nagród („Strannik” 94 za „Inoje niebo”, „Łunnyj miecz” za opowiadanie „Mumia” – znane z Fantastyki, „Miecz Rumaty” za powieść „Sturmvogel” – niedługo na polskich półkach) i wielu innych.
Urodził się w Krasnojarsku, gdzie ukończył Akademię Medyczną, pracował w rozlicznych instytucjach związanych z zawodem aż do 1989 roku, kiedy porzucił medycynę na rzecz fantastyki. W roku 1987 podjął studia w Instytucie Literatury, który zakończył w 1992 roku.
Debiutował opowiadaniem „Jedinstwiennaja daroga” („Jedyna droga”). Jest autorem takich, między innymi, pozycji jak: „Opozdawszyje k letu” („Spóźnieni do lata”), „Sałdaty Wawiłona” („Żołnierze Babilonu”), „Wszyscy zdolni do noszenia broni”, „Pasmatri w głaza czudowiszczu” („Popatrz w oczy potwora”) i „Gipierboriejskaja czuma” („Dżuma hyperboreańska”) we współpracy z Michaiłem Uspienskim, „Sturmvogel” i innych.
Tłumaczył na język rosyjski utwory Philipa Dicka, Roberta Heinleina, Luciusa Sheparda.
Tworzy chętnie we współpracy, w ostatnich latach z towarzyszką życia Irą Andronati „Za prawo letat’” („O prawo latania”).
EuGeniusz Dębski