Autor: Khaled Hosseini
Tłumacz: Magdalena Słysz
Tytuł: „I góry odpowiedziały echem”
Wydawca: Albatros 2013
Stron: 445
Cena: 35,90 zł
W latach 60. i 70. XX wieku w szeroko pojęty świat arabski wdarł się Zachód i nieodwracalnie odmienił mentalność synów pustyni. Arabowie zaczęli migrować na bogatą (zwłaszcza z ich punktu widzenia) Północ – Europa i Stany Zjednoczone jawiły im się obiecanym w Koranie rajem, gdzie drzewa są zawsze zielone, a rzeki płyną przez cały rok. Książka Khaleda Hosseiniego „I góry odpowiedziały echem” opowiada o losach afgańskiego rodzeństwa, Abdullaha i Pari, którzy osiedlili się – każde w inny sposób i każde osobno – w owym wyśnionym północnym Edenie.
Rodzeństwo poznajemy w czasie, kiedy radzieccy naprawiacze świata jeszcze nie uznali za stosowne wspomagać Afganistanu na drodze ku powszechnej szczęśliwości. Dzieci mieszkają w oazie, wśród ludzi naznaczonych nędzą, bardzo ze sobą zżyte. Pewnego dnia ich wujek, a potem namówiony przez niego ojciec podejmują dramatyczną decyzję. Czteroletnia Pari zostaje sprzedana zamożnemu, bezdzietnemu małżeństwu z Kabulu, zaś Abdullah zostaje z ojcem, macochą i przyrodnim bratem Ighbalem w wiosce na pustyni. Tak zaczyna się historia, która zakończy się po kilkudziesięciu latach.
To piękna opowieść, którą należy czytać bez uprzedzeń. Zdecydowanie nie jest to książka dla prawicowych oszołomów, którzy w każdym wyznawcy islamu widzą obwieszonego dynamitem terrorystę, wymachującego kałachem. To rzecz o ludziach wywodzących się z zupełnie innej kultury niż nasza. A co z naszymi bohaterami? No cóż… Historia Pari nie potoczyła się tak różowo, jak można byłoby sądzić, Abdullah dał się uwieść amerykańskiemu mitowi „z nędzy do (jakichś tam) pieniędzy”, a ich przyrodni brat, Igbhal… jemu przypadł los najsmutniejszy. Igbhal pozostał w Afganistanie, by przeżyć wojnę domową, radziecką bratnią pomoc i jej tragiczne następstwa.
Książka pozornie kończy się happy endem – ale jakże gorzkim. Młyny historii mielą powoli, lecz nieubłaganie, nie oszczędzając Abdullaha i Pari. Nasuwa się refleksja, że minione 40–50 lat było dla szeroko pojętego świata arabskiego czasem przeskoku cywilizacyjnego, który spotkał ludzi kompletnie do tego nieprzygotowanych. Raj nie dla wszystkich okazał się rajem, nie każdy miał wewnętrzne predyspozycje do tego, by się do niego dostosować. A dla niektórych los był po prostu złośliwy.
„I góry odpowiedziały echem” to piękna opowieść dla tych czytelników, którzy uważają, że o wartości książki niekoniecznie stanowi tylko akcja. Owszem, dzieje się w niej bardzo dużo, ale najważniejsi są ludzie i to, jak obeszło się z nimi życie. Książka jest nastrojowa, momentami refleksyjna, niekiedy zaskakująca. Rozpisanie narracji na kilka osób pozwala spojrzeć na rodzinną historię z kilku odmiennych punktów widzenia. Co tu dużo mówić – zrobiła na mnie wrażenie i chyba rozejrzę się za innymi dziełami Khaleda Hosseiniego.
Pobierz tekst:
[Recenzja] „Zawsze coś” Marta Kisiel
Marta Kisiel, jakże utalentowana rodzima pisarka fantastyki, nieco zaskoczyła swoich fanów, gdy…
Złoty Mars
Masz szesnaście lat i chcesz obalić system? Ta książka jest dla ciebie! Magdalena Stawniak…
[Recenzja] „451 stopni Fahrenheita” Ray Bradbury, Tim Hamilton
Wydana w 1953 roku książka Raya Bradbury’ego zalicza się do klasyki dystopijnej…
Kraków
23.10.2025 - 26.10.2025
