Autor: Anna Szumacher

Gdyby Zakon Inayari z powieści Agnieszki Kulbat „Mojra. Przeklęte dzieci Inayari” chciał stworzyć ulotkę turystyczno-reklamową, mogłaby ona brzmieć tak: „Idealne miejsce dla narciarzy, śnieg dosłownie przez cały rok! Co prawda w czasie jednego dnia roztopów morze wyrzuca na brzeg zwłoki, ale nie przejmujcie się, gdy już raz do nas traficie, nie będziecie chcieli nigdy odejść – bo karą za ucieczkę jest śmierć!”.

Zapowiedź drugiego wydania książki Anny Szumacher pt. „Słowodzicielka”, która ukaże się już jutro (24.11.2022 r.) nakładem Wydawnictwa Mięta. Fahrenheit objął książkę swoim patronatem.

W ramach akcji dziś premiera – dziś recenzja, Anna Szumacher dzieli się swoimi wrażeniami z lektury książki Katarzyny Wierzbickiej pt. „To nie jest kraj dla słabych magów”.
O Agacie Filipiak można powiedzieć wiele rzeczy, jednak to co najbardziej rzuca się w oczy można streścić do: nie jest specjalnie bystra ani wybitnie atrakcyjna, za to zdecydowanie przyciąga do siebie wszystkie lokalne nieszczęścia, a z pakowania się w kłopoty to chyba ma doktorat i powinna dawać wykłady. Albo i lepiej, prowadzić zajęcia praktyczne…

Przedszkole i piekło zaczynają się na literę „P”. Przypadek? Nie sądzę… Z podobnego założenia chyba wyszła Katarzyna Wierzbicka, debiutując swoją pierwszą książką dla nieco starszych odbiorców – bo „Tajne przez magiczne” zdecydowanie nie jest historią dla dzieci. Chyba że chcecie je potem tulić z powodu koszmarów. Wtedy nie ma sprawy.

Wtem! Anna Szumacher przeczytała i napisała recenzję „Grantów i smoków” Łukasza Kucharczyka. Zapraszamy do lektury.
Aż do końca świata, czyli mniej więcej przez kwadrans – „Granty i smoki” prezentują się niepozornie. Ot, niewielka, dosyć chuda książeczka z okładką sugerującą, że na jej kartach czeka nas coś fantastycznego, ale z absurdalnym i humorystycznym odchyleniem, jak podczas najbardziej szalonej sesji Munchkina. I rzeczywiście – dokładnie to dostajemy…

Informacje o książce Anny Szumacher „W pożyczonym czasie”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa IX. Fahrenheit patronuje publikacji.

Przyznaję, że dosyć długo zbierałam się do napisania tej recenzji, starając się podejść do opowiedzenia o tej książce jak najbardziej obiektywnie. Ale cóż z moich chęci, kiedy ja zwyczajnie kocham wszystkie atlasy Brooke’a-Hitchinga i nie mam się do czego doczepić, nawet jakbym chciała, bo to takie perełki? Krótko mówiąc: Tak, to kolejna z tych książek, które po prostu musicie mieć na swoich półkach…

W październiku 2021 roku nakładem wydawnictwa Uroboros ukazała się antologia „Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony”.

Antologia opowiadań „Granice nieskończoności” to książka, w której zostały zgromadzone teksty fantasy i SF, humoreski i teksty grozy połączone wspólnym motywem granic nieskończoności. Jest to jednocześnie druga z obecnie trzech wydanych antologii fantastycznych projektu „Zapomniane Sny”. Co wyróżnia te antologie spośród innych, poza oczywiście oryginalnymi tekstami? To fakt, że cały projekt wydawania ebooków służy celom charytatywnym…

Na początku października (6.10.2021 r.) ukazała się kolejna darmowa/charytatywna antologia opowiadań z projektu „Zapomniane Sny” pod tytułem „Interwencja informatyka”.

Strzeż się osy „Ostatniej nocy, jeśli wierzyć oficjalnym doniesieniom, nasi zniszczyli po raz dziesiąty tę samą flotę statków kosmicznych spakum. Dzisiaj ścigają resztki tego, co zostało rzekomo zniszczone. Od miesięcy ustępujemy tryumfalnie przed zniechęconym do walki wrogiem, który naciera w sposób niezorganizowany”. Książka Erica Franka Russella „Osa” pewnie przeszłaby poniżej mojego radaru, bo ani nie intryguje tytułem, ani specjalnie nie zachwyca okładką – z niechęci do której się później wycofałam, […]

We need YA, wydawca „Tkając świt” (i następującej po nim „Snując zmierzch”), zrobił dwie bardzo dobre marketingowo rzeczy – przynajmniej w moim mniemaniu. Odwołał się do historii Mulan i zostawił oryginalną, boską okładkę autorstwa Tran Nguyen.

W ramach akcji „dzisiaj premiera – dzisiaj recenzja”, Anna Szumacher przeczytała i napisała kilka słów o książce „Wszystko pochłonie morze” Magdalena Kubasiewicz.
Sięgnęłam po książkę Magdaleny Kubasiewicz z pewną dozą czytelniczego spokoju, bo – znając jej wcześniejszą twórczość fantastyczną – wiedziałam, że dostanę coś przynajmniej dobrego. Może nie odkrywczego, ale porządnego. O, jakże się myliłam…

Anna Szumacher przeczytała „Zodiaki. Genokracja” Magdaleny Kucenty. Przeczytała i napisała. A było to tak:
Nie jest łatwo być człowiekiem, to prawda powszechnie znana. Jednak kiedy jesteś biopunkowym tworem, wynikiem niepojętej i nieco sadystycznej gry między wszechpotężnymi rodzicami, dopiero masz pod górkę. A szaleni rodzice to i tak drobiazg, jeśli codziennie musisz borykać się z faktem, że masz w głowie dwie skrajne osobowości, klona, który chce cię zabić, lub ukrytą płytko pod skórą zabójczynię bardzo lubiącą marchewki. I teraz skupiliście się na marchewkach, prawda?…

Rok literacki 2020 kończę pozycją mocarną i zacną. Edward Brooke-Hitching zaczarował mnie już wcześniej albumem „Atlas lądów niebyłych”, więc spodziewałam się, że „Biblioteka szaleńca. Największe kurioza wydawnicze” będzie perełką. Jednak im dłużej czytałam to cudo, tym bardziej zdawałam sobie sprawę, że to nie jest pojedyncza perła, a wielki kufer skarbów, złota i klejnotów…

Luis Montero Manglano nie jest świeżynką na polskim rynku wydawniczym. Rebis wydał wcześniej jego trylogię Poszukiwaczy – dosyć udaną przygodówkę o „odzyskiwaczach” zrabowanych dzieł sztuki. W najnowszej książce, „Muzeum Luster” autor trzyma się tego, co zna – pisze o tajnych stowarzyszeniach, sztuce, symbolice w obrazach oraz tajemniczych i makabrycznych morderstwach… miejmy nadzieję, że to ostatnie zna tylko w teorii.

„Szklany mag” to druga część tworzonego przez Charlie N. Holmberg cyklu o ludziach specjalizujących się w magii… nazwijmy to cywilizacyjnej. Dlatego można zostać mistrzem od papieru, plastiku, szkła czy metalu. Jeśli nie czytaliście tomu pierwszego, czyli „Papierowego maga”, koniecznie po niego sięgnijcie, bo to jedna z sympatyczniejszych serii dostępnych obecnie na rynku. Jednak jeśli znacie już Ceony… zapraszam w dalszą podróż.

Na książkę Alexa Rentona „Jak wytresować lorda. O elitarnych szkołach z internatem” trafiłam sporo przed premierą, w pół-recenzji i pół-felietonie Wojciecha Orlińskiego w „Książkach. Magazynie do czytania”. Przyznaję, że jego tekst mnie zafascynował, ale przede wszystkim pozostawił z uczuciem, że muszę tę pozycję przeczytać sama, by wyrobić sobie opinię, bo w niektóre opisywane przez niego rzeczy trudno mi było uwierzyć.

Przyznaję bez bicia, że to moje pierwsze spotkanie z Guillaume Musso, więc trudno mi porównać „Sekretne życie pisarzy” z poprzednimi książkami tego bestsellerowego, tłumaczonego na czterdzieści dwa języki autora. Jako czytelnik jestem całkowicie odporna na określenia „znany” i „bestsellerowy”, a kupił mnie po prostu tytułem. No bo „Sekretne życie pisarzy”? Proszę was, to jak zachęta do wzięcia udziału w przygodzie. Po prostu musiałam…

Magia papieru
Są takie książki, które przyciągają czytelnika prawie… magicznie. Ot, gdzieś mignie fragment zapowiedzi, grafika na okładce albo cytat i wiecie, po prostu wiecie, że musicie ją przeczytać. Wasze życie straci sens a w ogóle to umrzecie, jak nie dorwiecie tej powieści w swoje łapki. „Papierowy mag” miał taki wpływ na mnie. Czy czar okazał się prawdziwy, czy też były to tylko dym i lustra, ukrywające typową fantastyczną średniawkę? Zapraszam do recenzji.